Backpacks op, en we waren klaar om te gaan. Uit ons guesthouse moest er nog een Amerikaan naar de busstop, dus we konden gelukkig een taxi delen. Taxi's in Mumbai hebben de maat van een Kia Picanto ongeveer, en met onze baggage ging dit natuurlijk niet passen. Maar creatief dat ze in India zijn gingen de 3 backpacks gewoon op het dak (zie foto's op facebook!), echt heel grappig. Drie kwartier te vroeg aangekomen, hebben we nog even staan praten met Dante, de amerikaan, wat adviezen en tips uitgewisseld, waarna we in verschillende bussen richting Goa zijn gestapt.

De bus vertrok stipt om 19.30u en kwam aan in Margao, Goa om 09.00u. Do the math, 13 en half uur dus (op reken fouten voorbehouden, ik had mijn rekenmachine niet bij de hand). Een flinke zit zou je zeggen, maar er was weinig zitten aan. We hadden een socalled 'Sleeper Bus'. De naam verklapt het al een beetje, een slaapbus dus. Met bedden! Een bus met stapelbedden! We hadden bed 13/14, een tweepersoonsbed, boven. Ik hoor jullie nou al denken, woow mega chill een bed in de bus, lekker slapen, dit en dat. Ik kan jullie meteen uit die droom helpen, we hebben geen oog dicht gedaan. Zoals we al eerder hebben verteld, verkeer in India is onvoorstelbaar chaotic, dus we werden letterlijk om de 6 seconden bijna uit bed geslingerd, vanaf het bovenbed, geen pretje dus. Hoe dit aan de veiligheidsvoorschriften voldoet, ik vraag het me nog steeds af. Bi de eerste plasstop, raakten we aan de praat met onze benedenburen. Een hele wazige Indiase gast met zijn Russische vriendin. Opzich best aardig, maar die gast had wat dominante trekjes, wat het een beetje eigenaardig maakte. Maar goed, hij had zelf eten gekookt (Kip met rijst) en meegenomen, en we werden uitgenodigd om mee te eten. Dus wij met z'n vieren op het beneden bed opzich nog best lekker avond gegeten. Weer gratis eten, we leren het wel! Na een slapeloze nacht en weer 800 kilometer verder zuidelijker, waren we dinsdag eindelijk aangekomen in Goa! Margao, Zuid-Goa om wat preciezer te zijn.

In mumbai via hostelbookers een mega cheap adresje gevonden voor Goa, namelijk 150 ruupies (€2,10) per persoon per nacht. Voor Goa standaarden is dit heel goedkoop, de meeste hostels/hotels beginnen pas vanaf 350 ruupies pppn. Dus we waren al op het ergst voorbereid, omdat een slaapplek voor 150 ruupies natuurlijk niet veel voor kan stellen. Vanaf de bushalte hebben we de tuktuk gepakt, naar Benaulim. Eenmaal aangekomen op het adres, was er nog niemand, en alles was gesloten. Na een tijdje kwam er een man kijken, dus wij uitgelegd dat we een boeking hadden voor vandaag. 'Ok ok wait here'. Hij ging even bellen. 5 minuutjes later kwam de baas, er werd ons verteld dat we eigenlijk te vroeg waren, maar het maakte niet veel uit, want hij had wel een mooi plekje voor ons op het strand. Hij heeft ons er zelf naar toe gebracht, ongeveer 5 minuutjes rijden met de auto. We wisten niet wat we zagen. Het is een soort van parkje aan het strand met ongeveer 15 huisjes (heel primitief wel, 4 golfplaatjes en een rieten dakje). Voor het huisje loopt het rietendak nog een beetje schuin af naar beneden, waar we in de schaduw kunnen zitten. Wat een mooie plek zeg! In het huisje staat een bed, en een vaste klamboe (ideaal! Want nu hoefden we onze eigen klamboe's een keertje niet uit te pakken!) en een badkamertje. Wat een luxe zeg! Als we ons hutje uitlopen, lopen we in ongeveer 1 minuut naar het strand. Aan het strand zit meteen een strandtentje, waar we wat kunnen kunnen ontbijten, drinken en eventueel lunchen en avondeten. Maar aan het strand waar we zitten, Benaulim Beach, zit van alles. Als we rechts het strand aflopen zitten er strandclubs, lounge barren en restaurantjes, waarvan veel met live music. Echt super gezellig! Het lijkt ook totaal niet meer op India, het lijkt eerder op een Caribisch eiland. Savonds hebben we gegeten bij een leuk tentje (Little Tiger) aan het strand, waar we uitkeken op de zee met live music op de achtergrond.

Natuurlijk blijft Goa ook India, want zelfs als je op je strandbedje ligt, zijn er verkopers en zwervers die bedelen om een paar ruupies. Wel veel minder opdringerig en hangerig als in Mumbai of Delhi, drie à vier keer nee is hier genoeg. In Delhi was de verhouding eerder drie à vier kilometer, voordat ze afhaakten. We ervaren wel echt dat het volk steeds vriendelijk wordt, naarmate we zuidelijker komen. In Mumbai hadden we natuurlijk al een super ervaring, toen we zo vriendelijk werden ontvangen nadat we een 'wedding gecrasht' hadden. Maar ook in Goa zijn de mensen super vriendelijk. Dus we hopen dat deze lijn zich voort zet.

De volgende dagen zal ik voor het gemak wat korter beschrijven. De dag begint rond een uurtje of 10 met een ontbijtje en een malariapil op het strand. Een uurtje later verplaatsen we onszelf 10 meter naar voren om neer te ploffen op een strandbedje, af en toe een uitschieter van 20 meter naar voren de zee (Arabische Zee heb ik me laten vertellen) in, om vervolgens weer neer te ploffen op een strandbedje. Als we zin krijgen in een broodje, dan verplaatsen we ons weer iets naar achter, het strandterras op. Het weer is hier echt belachelijk, voor winter begrippen. 35 graden, volle zon en strak blauwe luchten. Dus ik ben natuurlijk overal verbrand, thank god aftersun. Als we de zon hebben zien onder gaan, wat je hier echt prachtig kan zien, gaan we rustig weer terug naar ons hutje. Even douchen, want de zoutkorrels zitten overal. Als het eenmaal donker is, gaan we weer terug het strand op, opzoek naar een leuk strandtentje voor het avond eten. Het luxe leven dus, en dat als backpacker. Slecht hebben we het niet. We vinden de rust hier echt geweldig.

Woensdag werden wij door de beheerder hier getipt dat erdonderdagavond(29 januari) een dik feest zou zijn bij Domnick, een strand tent een paar honderd meter verder op. Goed dat we zijn, wijdonderdagavondnaar Domnick. Je kon er ook wat eten, en we moesten nog eten, dus wij eten, een tafeltje aan de dansvloer, die op dat moment nog leeg was. Maar al snel kwam het entertainment van de avond opdagen, een Brit, jaar op zeventig, die ala Frank Sinatra een avondvullend programma vol zong. Na een tijdje stond heel de dansvloer vol met gepensioneerden Britten, en ze gingen echt los. Wij kwamen niet meer bij. We waren er door de beheerder mooi ingeluisd, met z'n dikke party. Maar goed, we waren er toch, dus dan maar mee doen. Naarmate het bier bij ons vloeide, ging het ook aanzienlijk beter. Tot we op een gegeven moment de hele vloer hadden opgeëist, samen met de jongere generatie die obviously ook verkeerd zaten, een Brit en een Belg. Mijn iPhone aan de installatie gehangen, Happy Hardcore aangezet, en toen begon het feest pas echt haha. Steve & Wietze (aka Brit & Belg) zouden morgen naar een of ander trance feest gaan in Palolem. Ze vroegen of we zin hadden om naar een echt feestje te gaan, ja natuurlijk wij wel. Dus we gaan scooters huren en dan richting Palolem cruisen, feestje tot 04.00, ergens crashen op het strand waarschijnlijk, om vervolgens weer terug naar Benaulim te rijden.

Nou, zo gezegd zo gedaan, dus wij de volgende dag (vrijdag 30 januari) opzoek naar scooters in Benaulim. We waren er een beetje laat bij, 13.00u, en ons werd verteld dat de meeste scooters al 's ochtends verhuurd waren. Nevertheless, de verkoper van een kledingzaakje aan Benaulim Road wist nog wel iemand die wel een scootertje had. 10 minuten gewacht, en ja hoor daar kwam een andere vent aan op een scooter, gaar ding, die we wel konden huren. We wilden het liefst twee scooters, maar doordat we dus te laat waren, was dit echt niet meer mogelijk. Oké, 1 scooter dan maar. Rijbewijs? Paspoort? Borg misschien? Nee hoor, alleen telefoonnummer was voldoende. Zijn we wel verzekerd dan, vroegen wij? Ja hoor, ongeval, diefstal en aansprakelijkheid. Sure! We geloofden het bijna, maar goed het is India zullen we maar zeggen. Hier gaan de dingen wat anders. Een scooter hadden we in ieder geval. We moesten wel eerst even tanken, want de tank was helemaal leeg, hebben we dat ook weer een keer gedaan, tanken in India. Ik mocht rijden, en mariette achterop. Na een kleine tussenstop bij ons hutje, om wat spullen te pakken, zijn we om 15.15u aan onze scooter rit naar Palolem begonnen. Het is ongeveer 45 km zuidelijker dan waar we zitten. Wat een rit zeg! Voor het eerst zelf deelnemen aan het verkeer in India, wat een chaos! Je moet je op zoveel dingen concentreren tijdens het rijden. Auto's die uit het niets vol in de ankers gaan (dit gebeurd ook op de highways), gaten in het wegdek van een halve meter diep die je moet ontwijken, drempels die uit het niets midden op een snelweg liggen, tegenliggend verkeer dat tot op het laatste moment op jouw weghelft rijdt en natuurlijk auto's en motors die je van beide kanten constant passeren. Maar ondanks het verschrikkelijk verkeer, was de route, die ongeveer 2 uur duurde, super mooi! Bergachtig, rijstvelden en nog veel meer mooie natuur. Toen we Palolem inreden, reden we eigenlijk meteen Steve tegemoet, heel toevallig, die ons naar een soort hutjes park aan het strand leidden. Hij was met onze buurlandgenoot eerder die dag al naar Palolem gereden, om 12.00u, maar dat hadden wij niet gehaald. Ze hadden een soort van hutje gehuurd voor 1 nacht, en daar konden wij 's nachts ook wel crashen.

Palolem is veel toeristischer dan Benaulim, aan het strand zitten echt veel meer tentjes, en ook het strand is mega populated, voornamelijk Britten. Het was etenstijd, dus we hebben aan het strand gegeten, waarna we bij verschillende tentjes wat hebben gedronken, om vervolgens weer terug te komen bij het tentje waar we hadden gegeten, voor de happy hour. Na 3 cocktails zat de stemming er bi iedereen wel redelijk in en het was ook al 22.00u, dus het was tijd om te gaan naar het feestje. Vanaf het strand hebben we een tuktuk gepakt, om ons naar het feest te brengen, geen idee waar, maar het was ongeveer 15 minuten rijden. Aangekomen op het feest, een buitenfeest met een mainstage, was het nog redelijk dood. Maar toen we eenmaal op de dansvloer stonden, kon het feest beginnen. Het werd uiteindelijk echt nog super druk, toeristen maar ook indianen. Ik had mijn holland hoedje op, nou ik ben letterlijk met iedereen op de foto geweest, niet te zuinig. Sfeer was super daar, gezellige mensen. Beter feestje dan de dag ervoor! Om 04.00u werden we vriendelijk van het terrein afgebonjourt, waarna we weer opzoek zijn gegaan naar de tuktuk chauffeur, hij had ons beloofd om 04.00u klaar te staan haha. We twijfelen nog steeds of het dezelfde was, de chauffeur zei van wel, maar wij hadden toch onze twijfels. Maar goed, we konden ook niet meer echt lopen, dus we hadden die maar gepakt. We waren nogal luidruchtig, de tuktukchauffeur zong steeds een zin van een of ander liedje in Hindi, waarna wij het met z'n vieren belachelijk na deden zingen (op het moment zelf was het redelijk funny, misschien klinkt het nu een beetje lame, so 'be' it). Rond een uurtje of 5 in de morgen waren we terug bij het hutje. Mariette zou in de hangmat buiten slapen en ik in de hangstoel, we vonden het wel prima. Maar de overburen waren wakker geworden, en ze zouden de beheerder gaan halen, en moesten we dus naar binnen vluchten, aangezien we niet hadden betaald haha. Dus uiteindelijk lagen we met z'n vieren in 1 bed haha. Gelukkig een redelijk groot bed, maar comfortabel is anders. Ach, in de staat waarin we verkeerden, boeide het ons allemaal vrij weinig volgens mij.

Om 07.45u (zaterdag 31 januari) al weer wakker, fris en fruitig en zeker helemaal nuchter, het is in twijfel te trekken, maar wat hadden wij een super toffe avond en nacht gehad! We maken het weer mee. Rond 09.30u vonden we het wel weer tijd om op te stappen, terug naar ons eigen stekkie om even lekker uit te rusten. Weer op de scooter gestapt (ik voelde me alweer prima om te rijden hoor, voordat de verwijten komen), en rustig richting het noorden gereden over Highway 17 (highway klinkt best goed enzo he... zandweg), weer door het prachtige landschap. Voordat we het wisten waren we al in Margao, waarvan het nog maar een minuut op 10 scooteren is naar Benaulim. Veilig aangekomen. We hadden nog niks gegeten, dus na de enige medicatie, hebben weom 11 uureen lekker ontbijtje genuttigd op het strand, again. Daarna, mariette heeft eerst nog een poging gedaan op een strandbedje te liggen, hebben we de schaduw opgezocht, omdat het echt verziekend heet is. Het wordt met de dag warmer en warmer. Het voelt nu in de zon echt aan als 45 graden, het zeewater is ook niet echt verkoelend, want het water is gewoon heet, 30 graden, luxe problemen haha. Vanaf 17.00u is het goed te doen in de zon, om 18.30u gaat de zon onder, en dan is het echt heerlijk. Een warme wind, maar geen felle zon.

We hebben besloten in Goa te blijven tot na het weekend, maandag of dinsdag, om verder te gaan naar Kerala, de zuidelijkste provincie van India. Een vriendin uit Canada komt uit Kerala, dus ik weet er al het nodige van, al die keren dat ze voor mij heeft gekookt, alleen maar zuid Indiase gerechten. En natuurlijk alle verhalen en foto's. Dus ik ben heel erg benieuwd. Het weer zal niet heel uitnodigend zijn om veel te doen, want het wordt alleen maar warmer naarmate we zuidelijker gaan. We hebben ons wel aangeleerd om genoeg te drinken (niet alleen cocktails.. Mijn god ik hoor de opmerkingen al, just water), wat ook wel echt noodzaak is.

Nou dit was mijn verhaaltje weer van deze week. De groetjes van ons uit Goa.