Na drie dagen in the middle of nowhere in De Laose bergen te hebben vertoefd, was het zaterdag 4 april tijd om weer op te stappen, en wel richting Vietnam te gaan. De bus vanuit Meung Khai zou om
07.30u vertrekken, dus we waren al vroeg uit de veren. Maar helaas, niks gaat hier op tijd, en uiteindelijk vertrokken we pas 2 uur later. De rit naar de grens duurde ongeveer 2 uur, waarna we
eerst bij de Laose grens werden gedropt om ons uit te stempelen. Schijnbaar kostte dit 10.000 kip (€1,13), maar dit was nergens op terug te vinden, dus waarschijnlijk wilde de douanebeambte even
snel wat geld scoren om zijn lunchbox mee te betalen. In het busje zaten 12 Europese backpacktoeristen, inclusief onszelf, en weigerden allen om deze belachelijk prijs, ik bedoel 1 euro 13..., te
betalen. Helaas viel dit geintje niet echt in de smaak bij bovengenoemd douanebeambte, en werden al onze paspoorten ergens in de kast gesmeten. De chauffeur, zelf Laoees... of Vietnamees (what's
the difference, really... They both do not use toilet paper right) vond het schijnbaar ook niet echt grappig, en wilde weg rijden zonder ons. Dus uiteindelijk hebben we met z'n alle een flinke
lunchbox voor meneer gefinancierd, werden onze paspoorten weer uit de archiefkast gehaald, en konden we door. Vervolgens moesten we een paar kilometer verder onszelf weer in Vietnam in stempelen.
Wat bleek, had de Laose douaneman zo goed gebeurd, dat hij zijn Vietnamese douane kameraden ook maar op een lunch had getrakteerd. Dus we stonden voor de grens, maar iedereen was aan het lunchen,
en in Azië moet je dan gewoon wachten. Na een half uurtje kwam er een Vietnamees in uniform aankakken op een scootertje, hij legde uit dat zijn baas even een hapje aan het eten was, en dat we nog
even geduld moesten hebben. Maar deze beste man had als taak meegekregen om ons te vermaken tot zijn baas zou opdagen. En zodoende kregen wij een leuk verhaaltje te horen van deze douaneman over
Vietnam, en hij gaf meteen reisadviezen en tips, en we konden onze laatste kipjes bij hem omwisselen voor Vietnamese dongs, voor niks minder dan de actuele wisselkoers. En dit alles in vloeiend
Engels, ja Vietnam maakte meteen een goede indruk! Na een kwartiertje kwamen er inderdaad nog twee andere mannen in uniformen aangekakt op scootertjes, en toen hadden we zo ons stempeltje en konden
we verder. Dit alles duurde ongeveer 1,5 uur, waarna we weer verder gingen met het busje naar Dien Bien Phu, in Vietnam, een stadje ongeveer 35 km van de grenspost. Aangekomen in Dien Bien Phu,
naar een van de vele guesthouses aan de overkant van het busstation gelopen, en we kwamen al snel tot de conclusie dat er niks te doen was in DBP. Zelfs gebrek aan eten (lees: eten waarin koriander
(beter bekend als zure kots met zeep) niet als basis ingrediënt wordt gebruikt), dus het was weer een zak chips en een blik cola als diner.
De volgende dag toch nog even DBP ingegaan, maar er was werkelijk echt niks te beleven. Om 19.30u de sleeperbus richting Hanoi gepakt, waar we de volgende dagen hebben vertoefd. Hanoi, de hoofdstad
van Vietnam, is net als de vele Aziatische (hoofd)steden groot en chaotisch, maar de sfeer die er hangt is goed. Het is ook best een mooie stad, schoon vooral. In het midden van het centrum ligt
een groot gemaakt meer, dat 's avonds wordt verlicht en waar je helemaal omheen kunt lopen, erg leuk. Na 3 dagen rond te hebben gehuppeld in Hanoi, hebben we besloten een zogenoemd 'Open Bus'
ticket te kopen bij ons hotel, waarmee je van Hanoi naar Ho Chi Minh City kan reizen, en kan stoppen op verschillende plekken in Vietnam. We wilden eigenlijk eerst een scooter/motor huren, maar dit
was eigenlijk niet te doen, gezien de korte tijd die we maar hebben, en de prijs. Het openbus ticket kostte maar 35 euro, en dat is natuurlijk geen geld.
Donderdag 9 april stond de eerste rit met het open bus ticket op de planning, van Hanoi naar Phong Nha nationaal park. Om 18.30u vertrokken en we kwamen om 05.00u aan. Dit was per sleeperbus, en
opzich was deze sleeperbus niet zo verkeerd. Maar nog steeds niet echt comfortabel natuurlijk. Het was even zoeken naar een guesthouse, om 05.00u smorgens, maar na een uurtje hadden we toch iets
weten te vinden, midden in het stadje. De omgeving is echt spectaculair, vanaf het balkon zagen we grote rotsen, grotten en bergen. Toen we de volgende dag met twee gehuurde scooters het nationaal
park zijn gaan verkennen, werd de natuur alleen maar mooier. Veel stops gemaakt natuurlijk voor de foto's, die op facebook staan. Tijdens de eerste stop kwamen we twee Britten tegen die ook aan het
rond touren waren, en daarmee zijn we gezellig samen heel de dag verder rondgetoerd. Langs grotten, over bergpassen, beboste valei's, just amazing. Ja, Phong Nha laat goed zien hoe mooi Vietnam is.
Na Phong Nha stonden er natuurlijk nog andere stops op de planning in Vietnam. Hué was de eerst volgende. Hier valt weinig over te vertellen, mede door het weer. Het heeft twee dagen lang non-stop
geregend. We zijn naar de Forbidden City geweest, maar als je de Forbidden City in Beijing al hebt gezien, is dit een heel slap aftreksel. In Hué zijn wel wat dingen terug te vinden van de Vietnam
oorlog, waaronder Amerikaanse tanks en bommenwerpers die de Vietnamezen hebben veroverd. De volgende stop en-route was Hoi An, ongeveer 5 uur zuidelijker met de bus. Het weer was weer helemaal
opgeklaard, met temperaturen weer boven de 30 graden, dus daar waren we natuurlijk erg blij mij. Hoi An is een leuk, maar toeristisch, vissersstadje. Langs een riviertje die midden door het stadje
loopt liggen vele terrasjes. Toen we op de bus stonden te wachten naar Nha Trang, kwamen we een meisje tegen waarmee Mariette, schijnbaar, tijdens onze eerste busrit (Hanoi - Phong Nha) mee had
gekletst.
De volgende dag al vroeg aangekomen in Nha Trang, wat niet meer is dat1 grote boulevardmet een prachtig strand en Russische toeristen. Het was al weer even geleden dat we strand gezien hadden,
eigenlijk sinds Goa, dus het zal jullie ook niet verbazen dat we letterlijk de hele dag op het strand zijn geweest, met een lunchpauze bij de KFC (yay geen koriander!). Mariettes Israëlische
busvriendinnetje heeft ons heel de dag gezelschap gehouden op het strand, en 's avonds nog samen uiteten geweest. De volgende dag zou ze naar Dalat gaan, en wij naar Mui Ne, om nog eens 2 dagen
strand mee te pakken. In tegenstelling tot Nha Trang, is Mui ne veel minder toeristisch, en zelfs het strand lijkt uitgestorven. Maar desalniettemin is ook de zee en het strand prachtig hier.
We zijn inmiddels al langer dan twee weken in Vietnam, en de tijd lijkt steeds sneller te gaan. We zeggen wel dat het geld eruit vliegt, maar ook de tijd vliegt eruit als water. Daarom hebben we
besloten om onze originele route een beetje om te gooien, en Cambodja tijdens deze reis niet aan te doen. We vliegen 21 april vanuit Ho Chi Minh City direct naar Singapore, om daar vervolgens 2
nachten te blijven (we willen wel langer blijven, maar Singapore is niet bepaald budget-vriendelijk), en daarna omhoog te gaan naar Maleisië, met de uiteindelijke bestemming Kuala Lumpur. Vanuit
daar vliegen we naar Indonesië, Jakarta om iets specifieker te zijn.
Maar goed, eerst hadden we nog 2 dagen Saigon op de planning staan, een zogenaamd bliksembezoek. Maar 2 dagen Saigon (Ho Chi Minh City) was naar onze mening meer dan genoeg. Wat een grote
chaotische stad zeg! Volgens mij rijden er meer scooters rond dan dat er mensen wonen, overal, op de weg, op de stoep. En ze hebben werkelijk overal schijt aan, dus ieder kruispunt oversteken was
een bijna dood ervaring. Maar we lieten ons niet kennen, onze standaarden liggen op Nieuw Delhi, en als je in Nieuw Delhi een kruispunt over kan steken, dan is een 5 baanse A2 zelfs zoete koek. In
tegenstelling tot Hanoi, is Saigon erg modern. Vele wolkenkrabbers en moderne nieuwbouw is tussen de oudere gebouwen geplaatst. Een leuk aanzicht. Omdat we op 21 april al vroeg (07.00u) zouden
vliegen naar Singapore (dat overigens echt dé shit is, meer hier over in de volgende blog van Mariette), besloten we de nacht van 20 op 21 april niet te blijven op onze kamer (geld besparen voor
pro's), maar rond te hangen in de stad tot een uurtje of 2, waarna we een taxi naar het vliegveld hebben genomen. Vietnam zat er voor ons alweer op! We vinden het een prachtig land, vooral Phong
Nha!
Zoals jullie misschien weten ben ik8 Meijarig, en zal ik schitteren van afwezigheid, desalniettemin zijn cadeau's, in euro's, altijd welkom op NL95INGB0003398257.
