Weer een week Indonesië overleeft. Ofja, dat klinkt wel heel dramatisch, want het is echt niet verkeerd om hier te overwinteren, maar wennen is het zeker wel. Naast de temperatuur, 30 graden +, lekker benauwd (het is ook nooit goed), is de werkmentaliteit hier echt even wennen. Sommige lokale medewerkers voeren, naar mijn idee, vrij weinig uit, maken fouten, maken dezelfde fouten weer, en weer, en weer. Resultaat is dat de Nederlandse stagiaires het werk vaak moeten controleren, en aanpassen. Iets wat geen dag taak meer is, maar een weektaak. Sanserai (andere stagiaire) is van Maandag t/m Donderdag bezig geweest om alle fouten uit het reserveringssysteem te halen voor de maand Maart, en vertelde echt al heel de week tijdens de lunch de domme fouten die gemaakt waren. Ik dacht, nou dat zal toch wel mee vallen.... Vrijdag was ze mee op een dag tour, dus ik dacht... ik zal eens verder gaan.... nou er zat geen gelogen woord bij. Ik ben letterlijk heel de dag bezig geweest om 5 dagen in Maart te verbeteren. Dus ik kan me steeds meer indenken hoe frustrerend het soms is voor Meiing (de TUI country manager) om in zo'n omgeving een bedrijf te moeten runnen. Dus ook deze week waren de woede kreten uit het kantoor van Meiing niet op 1 hand te tellen.

Het maakt de stage ook wel heel uitdagend, want ze verwachten echt van je dat je, als Nederlandse student, secuur en efficiënt werkt, geen fouten maakt en mee denkt hoe je de processen binnen de afdeling kan optimaliseren. Ik heb woensdag daarom een dag met Andria (collega) meegekeken, om hem te trainen hoe efficiënter en secuur te werken. Aan de ene kant is dat wel apart, want je komt als Nederlandse stagiair eigenlijk net kijken binnen het bedrijf, en je moet dan werknemers gaan trainen en aansturen. En Meiing zegt dan ook echt: "Ze moeten naar je luisteren. Zie je mogelijkheden om de processen te verbeteren, leg het ze uit, en controleer of ze zich er aan houden. Willen ze niet veranderen? Ik heb daar geen boodschap aan, dan kunnen ze moven."

In het kader van proces verbetering en het waarborgen van de kwaliteit worden worden we (de stagiaires) afzonderlijk ook meegestuurd op dagtours die worden aangeboden aan TUI Benelux en Kras gasten. We gaan dan eigenlijk mee als mystery guest, en controleren hoe de gids zijn/haar werkt doet, en of tour correct volgens het programma wordt uitgevoerd. Ook hebben we dan de kans om met de gasten te praten, en van deze bevindingen maken we dan een rapport, die weer bij Meiing terecht komt. And so far, was ze niet echt heel blij met de bevindingen. Ik had redelijk wat op en aanmerkingen op de tour waar ik afgelopen zondag ben meegegaan, dus dat was maandagmorgen meteen een goed begin van de week voor Meiing.

Verder ben ik deze week bezig voor Tripper.net (www.tripper.net) om onderzoek te doen naar de preferences van Chinese reizigers, wat ze doen op vakantie, welke activiteiten ze graag doen. Tripper.net bied meer dan 450 (vooral) dag activiteiten (excursies, tours, watersport, etc.) aan op Bali. En omdat de Chinese markt ook op Bali extreem hard groeit, willen we 20 a 30 activiteiten vertalen in het Chinees. Maar om een selectie te maken uit de ruim 450 activiteiten, is het belangrijk om te weten welke (waarschijnlijk) het meest aanslaan voor de Chinese markt. Dus ook dat is zeker een interessant project. Meestal heb ik twee keer per week een skype meeting met Johan (Chief Executive) die inmiddels weer terug in Frankrijk is (hij is Frans, maar woont eigenlijk 50/50 op Bali). En dan bespreken we de voortgang en volgende stappen die genomen moeten worden. Het maakt de stage wel echt heel afwisselend.

Maar het is niet altijd koek en ei, meestal na de lunch (we hebben een kantine net buiten het kantoor, waar ze rijst met van alles en nog wat serveren) slaat de after dinner dip in, en wil je het liefst foodcoma op bed liggen. Maar dan meestal na een koffie of drie is het 15.00-15.30, en komt Meiing uit haar kantoor en dan is het van: Nederlanders, mee komen, we gaan roken. En dan voordat je het weet, ga je weer met 80, zigzaggend over de Bypass (de snelweg tussen Kuta en Sanur) naar huis. Om de twee dagen stop ik net voor mijn guesthouse even om te tanken, en dat is hier ook echt mooi. Dan staan er bij een winkeltje naast de weg echt 10 1-liter flessen gevuld met benzine, dan stop je, komt de winkelmevrouw al aanrennen met een trechter om een litertje benzine in je scooter te gooien, dan geef je 10.000 rupiah (€0,70) en kun je weer twee dagen scooteren.

In de straat waar mijn guesthouse zit staat iedere avond als ik terug kom een wannabe politieagent die, als je aan komt rijden, wuift dat je moet stoppen, en dan krijg je een soort ticket en moet je 3.000 rupiah (€0,20) betalen om door te rijden. Dus ik de eerste paar keer gewoon netjes stoppen en betalen, maar ik heb nu ontdekt dat als je gewoon volgas op hem afblijft rijden dat hij dan eigenlijk alleen boos zwaait maar wel een stapje terug doet. En de laatste week doettie geen eens meer moeite om uit zijn stoel op te staan als ik aankom rijden. Wat dat betreft ben ik me al redelijk aan het aanpassen aan de plaatselijke gewoontes. Ik ben ook Indonesisch aan het leren, en ondertussen kan ik me al voorstellen, vragen hoe het gaat, iemands naam vragen, en goeie dag zeggen. Work in progress dus.

Vandaag was mijn vrije dag, #yay 1 vrije dag in de week. Dus naar het strand geweest, want ja... je bent toch op Bali he. Ik wilde eigenlijk een waterscooter huren en een beetje gaan rond scheuren over het water, maar het kostte 39 dollar per kwartier, dat vond ik een beetje aan de prijs.... daar kan je hier 6 gezinnen een week voor laten eten ofzo, dus het werd een kano, die waren 20.000 rupiah (€1,40) voor een uur (na even onderhandelen dan, want die gek probeerde me voor 100.000 op te lichten, ik zeg matje... does lokale prijs, ben geen toerist snapte). Daarna maar meteen ekkes boodschappen gedaan, want mijn kaas was op, en wat is een leven op Bali zonder kaas... nie best inderdaad.

Morgen mag ik weer een dagje mee op tour. Deze keer met een verse groep uit Nederland die net zijn aangekomen in Denpasar, de TUI Bali compleet reis. Die gaan naar aankomst meteen door naar Ubud, en beginnen dan met een rondreis door Bali, waarna ze eindigen in Sanur of Kuta. De gasten verblijven een aantal dagen in Ubud, maar de bus en gids gaat iedere dag wel weer terug naar kantoor, waardoor ik dus een dagje mee kan gaan met de Bali Compleet groep. Het is meteen ook een grote groep, 25 man volgens mij, dus ik ben benieuwd hoe dat gaat. De andere tours waarmee ik ben meegegaan waren meestal iets kleiner, soms zelfs maar 2 gasten. Verder deze week waarschijnlijk ook wat daagjes op kantoor bi vakkeren, al hebben Meiing en ik donderdag een uitstapje gepland naar verschillende restaurants en hotels voor de NHTV studiereis die volgende maand al aankomt. En verder waarschijnlijk weer lekker veel Nasi Goreng eten.