Sooooo... As we decided to blog in English, tada, here we go.
As my partner in travels described in her previous blog, we are in Alleppey, Kerala, the Venice of the east, as it's recalled to by the locals. I wonder though, have they ever been to Venice?
Because, in my opinion, it is not like Venice at all. Of course, there are a lot of canals around, since it's located in the backwaters, many gondolas acting like water taxies as well, but still it
is just another messy Indian city. It is nice though, but there's absolutely nothing to do around. A messy beach, just a few restaurants and many many Indian-like stores. Fortunately, we are
staying at an awesome guesthouse with the (stress the e) most friendly Indian owner we have met so far. Evening time at 8.30pm, we enjoy a homecooked (made by his mother) Indian dinner, just
delicious!, and after that he gets the beers and whiskey on the table, and we drink until late night/ early morning, together with the owner, Saji, and the guests. Last night (Tuesday February
10th), we just went on and on, until I was near to passing out at around 3am, I decided to go to bed. It was an amazing night though!
The next day (Wednesday February 11th) we were actually quite surprised not to be that much hang-over, we were confident enough to head out for a good and nice breakfast. So we did. Just a few
blocks down our guesthouse, we found an indian-like restaurant, we had breakfast there, some sort of thick salty pancakes (dhosa), an omelette and, of course, as we are in India, two quite spicy
curries. Well hello diarrhea.. Nah just kidding, it was actually quite good! Like any other day, it was quite humid, sticky hot, so we decided to chill out at the guesthouse a bit. As we did
totally nothing than chilling that day, it was time for some activity in the evening. Mariëtte, Kyra (some german chick guest), Saji (the big boss) and I sat together in the common area and decided
we should invent some sort of special 3 palms (the guesthouse' name) cocktail, so Saji could use it to attract more guests (not that he need it, 'cause his guesthouse is basically fully booked all
day, every day), and so we did. We sent Saji out to get us vodka, pineapple, watermelon, coconut and some juice. After a while, he returned with basically every ingredient we asked him to get, and
so we started to make the special 3 Palms cocktails. Pictures on Facebook will show, they were just amazing! But before drinking the cocktails and chilling with everybody (expect 2 Estonian guys,
they basically locked themselves in their room all day long, and only came out during dinner, but whatever), we had dinner, of course, home-made curry by Saji's mother, delicious once again!
Cocktail time started, everybody enjoyed it, it felt like home. Saji is a great host and his guesthouse just feels like your home, it is terrific. After three night of chilling with Sagi, we sorta
bonded, so he was quite sad that we were leaving, like genuinely sad, and so were we. We thanked him a lot though, and promised to write a positive 5 star review on TripAdvisor.
Thursday (February 12th) arrived as we left 3 Palms guesthouse in Alleppey. We still had to pay for the room though, but Saji wasn't around. Luckily, on our way to the bus depot, we walked straight
into him, so we could pay him and say goodbye. He wanted 1800 ruupies (€25 euros for 3 nights including dinner) for the room only, although we drunk for over 2000 ruupies of beer (and mineral
water) on his expense, but he didn't want anything for it. Finally, we agreed to pay 2500 ruupies, to at least cover some of the expenses. Kyra walked us down to the bus depot, and we said goodbye
there. Just in time though, the bus left the moment we entered, right on time, en-route to Thodopuzha, the hometown of my friend Litty. The ride was about 3 hours, quite hot and sweaty, though
quite nice. Beautiful views and scenery, the nature is amazingly green and it is quite mountainous, at some points it doesn't really look like India anymore, ratherMediterranean-ish. We arrived at 3.00pm in the city centre of Thodopuzha, where Litty's sister Liya picked us up by auto-ricksha. From the centre, it was
about 4 km into the hills. Their house is really beautiful and, my god, it is huge! In Holland, this would be named a Villa, or as we say in Brabant 'dès godveurdomme unne gròte kiet'. Anyway, as
we arrived, Litty's father welcomed us to his house, and invited us to come up into the house. It really is beautiful! We first had to have lunch, so we did. Lovely lunch, fried rice and a spicy
chicken curry. The hospitality we encounter here, it is just unbelievable. Words cannot describe my, and our, appreciation. I have never met this people before, and they let us into their home, eat
their food, their time, it's just amazing.
Time flies, as do airplanes, a next day has come (Friday February 13th), yet to become one of the most epic days, since we have started our travels. Our day started with a traditional breakfast,
including dhosa, chapathi, egg curry and chicken curry, home cooked by Mary, Litty's mother. We enjoyed this breakfast very much, although it was too much to finish it all, we tried though. Soon
Liya (Litty's sister) came down and asked us to come with her to her Aunt(ies) house to try the most famous Kerala specialty Toddy. Toddy is an alcoholic beverage made of palm tree coconuts. It's
actually referred to as a coconut wine. As we tried it, Aunties brought us some food to eat it with, Tapioca and a beef curry. More food, yay! Like the food, the Toddy was quite nice, although it
tasted a bit like vinegar in my opinion. Then, we were asked to move out to the porch, where about 10 men were pealing tapioca, it is very famous in Kerala and it tastes a bit like potato. After
the pealing process, the tapioca is cut in pieces, before they let it dry for 3 to 4 days in the sun on a nearby rock. Later that night, we went to that rock, to actually spread out the tapioca, so
it could dry in the sun for a few days! It was so much fun! The tapioca was loaded onto a small pickup truck, as about 10 other people were standing in the back of the pick up, including us. This
was so funny, we were standing in the back of a truck (it's open right) while it was driving through the most bumpy roads ever, it was like a roller coaster without any safety standards, we loved
it. But anyway, back to the cutting process, we were asked to cut the tapioca, so we did. But, and it might be hard to believe this, we are still in denial ourselves I think, we had to wait for a
while, because somebody went to get somebody to watch us cutting it. After a few minutes, he returned with the local newspaper photographer! No way, we thought, but believe it or not, we were
photographed for the local newspaper, while cutting the tapioca (pictures soon to be shown)! Once again, we were a big tourist attraction haha. As the photoshoot ended, Liya and Rose Mary (Litty's
cousin) took us sightseeing through out nearby places, all day long! The area here, it is so beautiful, it is hard to imagine. Greenery, rivers, mountains, it's all there, we totally love it.
Kerala is the most beautiful state of India, we all agreed. The sightseeing ended with an Indian-like BBQ at Aunties place, where most of the family and neighbours gathered to greet and meet the
two Dutchies. Every single body talked to us, took pictures with us, was actually really interested in our story and how we came in touch with the George family. It is just a real privilege to
experience India in this way. I am sure, if just regular tourists, we'd never been able to experience all this.
Unfortunately, I have to pay per word, so I'm going to shorten, or at least try to, a bit, in order to keep the budget balancing. So, the next days we have seen a lot. We have been to some sort of
small dam, a waterfall and pineapple city. Pineapple city true is the pineapple city, from this town the pineapples are exported all over the world. Literally everywhere on the streets you'll see
pineapples. It is quite funny to see so much pineapples all together. To continue, we went to a very mountainous area, about 2 hours drive from Thodopuzha. We were amazed, once again, by Kerala's
finest nature. Words hardly make up the beauty of this area, therefore I am not going to try, please have a look at our pictures on Facebook.
Monday (February 16th) we took the local, non AC, windowless (busses in Kerala don't even bother to have windows, because the weather is hot, always) bus heading to Kochi. In Kochi we met up with
Liya's friend Antony, who would show us around town. But first, we had to go to the railway station to buy tickets to Gorakhpur (near to the Nepali border) for, preferably, coming Friday. Fully
booked. Damn. Next available train? Tuesday February 24th. Okay. So we have another unplanned week to go in Kerala. We surely do not mind that much, although our Nepali time is going to be
shortened, unfortunately. We'll probably visit Kathmandu for 5 days, whereafter we have 2 days to reach Calcutta and another day to fly out to Bangkok, before our visa expires. Tight schedule. (We
might take a direct flight from Kathmandu to Bangkok to save some time, not sure though, to be continued). Anyway, when finished at the railway station, it took quite a long time, we went to the
biggest mall of Kerala (some say India), Lulu Mall. It is quite big indeed, comparable to West Edmonton Mall i think. First, we went up to the third floor to have lunch and we were happily
surprised by the fact of beef burgers being served. After the lunch, we did some fun stuff, an in-mall roller-coaster and some more in-mall fair (kermis) attractions. The next stop was located a
few hundred metres ahead, a bowling alley. We bowled and Mariette won after a close finish, I ended second and Antony third. Time passes so fast while having fun, so before we knew, we had to head
back to the bus depot to catch our bus back to Thodupuzha. Are you sure you want to take the non AC bus instead of the AC bus, Antony asked. Yeah, we are quite sure, the non AC bus is more fun,
Mariette responded. It was quite fun, due to the fact that we had seats probably. Some people were less lucky (like 50 people... The bus was loaded!), and had to stand for 2 to 3 hours haha. It's
like the 135 at 08.35 AM multiplied by a zillion, and I usually avoid taking the 135 at 08.35 AM for that reason only, but here it was just funny (a bit cozy and sweaty though, when a big Indian
guy tried to squeeze in at our bench, which narrowly fits 3 indian girls). We arrived back in Thodupuzha around 9 PM, whereafter we took the Tuktuk back to the George' mansion, and ofcourse, we had
to take a delicious dinner before we could head to bed.
Tuesday (February 17th) was unplanned until the moment we woke up at 10ish AM. George, Litty's father, invited us to come along to his old university, where he used to be a professor in
mathematics, but retired now. He was invited to participate in some sort of reunion of an old class, he used to teach, and we were asked to come along. And so we did, after having our breakfast of
course. Once arrived at the university, we were guests of honour. We were asked to sit in the front of the class together with George and the old school principal & headmaster. Everybody
welcomed us and special thanked us for our presence, whereafter we were even asked to speak in front of the class about our travels and experiences throughout India and about our home country, The
Netherlands. So we did. Although I don't really like to talk in front of big groups of people, this was a quite nice and cool experience to add to our overall Indian Experience.
We are currently in Munnar, about 100km (3 hours by bus) from Thodupuzha, which is famous for its tea estate. We left Thodupuzha last wednesday (February 18th) and we will return to Thodupuzha
tomorrow evening. As I wrote before, there were no train tickets left for this friday, so we had the opportunity to visit Munnar, lucky us, 'cause it's beautiful up here. The tea estate is
literally everywhere, every direction you look, tea estate. It looks beautiful! The tea plane grow up hill, so it makes a beautiful scenery. Today, we have visited various touristic point in and
around Munnar. As this area is very mountainous, we have seen and photographed beautiful scenery. Even temperature-wise, this place is awesome. During the day, it's about 30 degrees (but NOT
humid!), and at night... The temperature drops down to 15..maybe 13 degrees... we were shivering of cold last night, when we went for an evening walk.
Okay. Blog's finished for now, I hope y'all enjoyed, make sure to comment down below (either in English or Dutch) since we do appreciate that. Oh.. Yeah.. Last update regarding our schedule, we'll
skip Calcutta and take a flight from Kathmandu, via Mumbai (lay-over of 14 hours, omg so we can have dinner at our beloved cheap local amazing restaurant again) to Bangkok. This way, we have some
more time to be in Nepal. We are planning to visit Pokhara at first, and take the bus to Kathmandu after.
Maandag (26 januari) was alweer onze laatste dag in, de naar onze mening, geweldige stad Mumbai. Wat hebben we hier veel gedaan en genoten. Natuurlijk zat het weer hier ook erg mee, want we hebben
iedere dag mogen genieten van zo'n 30 graden, en dat in de winter! De laatste dag was het wel heel erg benauwt in de stad, dus we hadden ook vrij weinig zin om onze backpack op te hijsen. Onze
nachtbus zou pas om 19.30u IST vertrekken, en we moestenom
12 uuruitchecken
uit het guesthouse, dus we hadden wat uren te doden in de stad. 26 januari is een nationale feestdag in India, dus helaas, ons vaste ontbijt stekkie was niet geopend. Toen maar naar de Indiase
variant van Starbucks gegaan, om daar even te genieten van een heerlijk bakkie koffie. Hierna hebben we nog wat rondgedwaald door de stad. Veel politie op de been, al was dit al het geval sinds we
in India zijn aangekomen, en allemaal voor 26 Januari is ons verteld. Even airco happen in de McDonalds, waar we ons eigen gemaakte Scrabble spel er maar bij pakte. Natuurlijk moesten we ook nog
even afscheid nemen van ons vaste dineradresje, waar het personeel ons ondertussen kende. Hier hebben we een vroeg diner op, waarna we terug zijn gegaan naar het guesthouse om onze backpacks op te
halen.
Backpacks op, en we waren klaar om te gaan. Uit ons guesthouse moest er nog een Amerikaan naar de busstop, dus we konden gelukkig een taxi delen. Taxi's in Mumbai hebben de maat van een Kia Picanto
ongeveer, en met onze baggage ging dit natuurlijk niet passen. Maar creatief dat ze in India zijn gingen de 3 backpacks gewoon op het dak (zie foto's op facebook!), echt heel grappig. Drie kwartier
te vroeg aangekomen, hebben we nog even staan praten met Dante, de amerikaan, wat adviezen en tips uitgewisseld, waarna we in verschillende bussen richting Goa zijn gestapt.
De bus vertrok stipt om 19.30u en kwam aan in Margao, Goa om 09.00u. Do the math, 13 en half uur dus (op reken fouten voorbehouden, ik had mijn rekenmachine niet bij de hand). Een flinke zit zou je
zeggen, maar er was weinig zitten aan. We hadden een socalled 'Sleeper Bus'. De naam verklapt het al een beetje, een slaapbus dus. Met bedden! Een bus met stapelbedden! We hadden bed 13/14, een
tweepersoonsbed, boven. Ik hoor jullie nou al denken, woow mega chill een bed in de bus, lekker slapen, dit en dat. Ik kan jullie meteen uit die droom helpen, we hebben geen oog dicht gedaan. Zoals
we al eerder hebben verteld, verkeer in India is onvoorstelbaar chaotic, dus we werden letterlijk om de 6 seconden bijna uit bed geslingerd, vanaf het bovenbed, geen pretje dus. Hoe dit aan de
veiligheidsvoorschriften voldoet, ik vraag het me nog steeds af. Bi de eerste plasstop, raakten we aan de praat met onze benedenburen. Een hele wazige Indiase gast met zijn Russische vriendin.
Opzich best aardig, maar die gast had wat dominante trekjes, wat het een beetje eigenaardig maakte. Maar goed, hij had zelf eten gekookt (Kip met rijst) en meegenomen, en we werden uitgenodigd om
mee te eten. Dus wij met z'n vieren op het beneden bed opzich nog best lekker avond gegeten. Weer gratis eten, we leren het wel! Na een slapeloze nacht en weer 800 kilometer verder zuidelijker,
waren we dinsdag eindelijk aangekomen in Goa! Margao, Zuid-Goa om wat preciezer te zijn.
In mumbai via hostelbookers een mega cheap adresje gevonden voor Goa, namelijk 150 ruupies (€2,10) per persoon per nacht. Voor Goa standaarden is dit heel goedkoop, de meeste hostels/hotels
beginnen pas vanaf 350 ruupies pppn. Dus we waren al op het ergst voorbereid, omdat een slaapplek voor 150 ruupies natuurlijk niet veel voor kan stellen. Vanaf de bushalte hebben we de tuktuk
gepakt, naar Benaulim. Eenmaal aangekomen op het adres, was er nog niemand, en alles was gesloten. Na een tijdje kwam er een man kijken, dus wij uitgelegd dat we een boeking hadden voor vandaag.
'Ok ok wait here'. Hij ging even bellen. 5 minuutjes later kwam de baas, er werd ons verteld dat we eigenlijk te vroeg waren, maar het maakte niet veel uit, want hij had wel een mooi plekje voor
ons op het strand. Hij heeft ons er zelf naar toe gebracht, ongeveer 5 minuutjes rijden met de auto. We wisten niet wat we zagen. Het is een soort van parkje aan het strand met ongeveer 15 huisjes
(heel primitief wel, 4 golfplaatjes en een rieten dakje). Voor het huisje loopt het rietendak nog een beetje schuin af naar beneden, waar we in de schaduw kunnen zitten. Wat een mooie plek zeg! In
het huisje staat een bed, en een vaste klamboe (ideaal! Want nu hoefden we onze eigen klamboe's een keertje niet uit te pakken!) en een badkamertje. Wat een luxe zeg! Als we ons hutje uitlopen,
lopen we in ongeveer 1 minuut naar het strand. Aan het strand zit meteen een strandtentje, waar we wat kunnen kunnen ontbijten, drinken en eventueel lunchen en avondeten. Maar aan het strand waar
we zitten, Benaulim Beach, zit van alles. Als we rechts het strand aflopen zitten er strandclubs, lounge barren en restaurantjes, waarvan veel met live music. Echt super gezellig! Het lijkt ook
totaal niet meer op India, het lijkt eerder op een Caribisch eiland. Savonds hebben we gegeten bij een leuk tentje (Little Tiger) aan het strand, waar we uitkeken op de zee met live music op de
achtergrond.
Natuurlijk blijft Goa ook India, want zelfs als je op je strandbedje ligt, zijn er verkopers en zwervers die bedelen om een paar ruupies. Wel veel minder opdringerig en hangerig als in Mumbai of
Delhi, drie à vier keer nee is hier genoeg. In Delhi was de verhouding eerder drie à vier kilometer, voordat ze afhaakten. We ervaren wel echt dat het volk steeds vriendelijk wordt, naarmate we
zuidelijker komen. In Mumbai hadden we natuurlijk al een super ervaring, toen we zo vriendelijk werden ontvangen nadat we een 'wedding gecrasht' hadden. Maar ook in Goa zijn de mensen super
vriendelijk. Dus we hopen dat deze lijn zich voort zet.
De volgende dagen zal ik voor het gemak wat korter beschrijven. De dag begint rond een uurtje of 10 met een ontbijtje en een malariapil op het strand. Een uurtje later verplaatsen we onszelf 10
meter naar voren om neer te ploffen op een strandbedje, af en toe een uitschieter van 20 meter naar voren de zee (Arabische Zee heb ik me laten vertellen) in, om vervolgens weer neer te ploffen op
een strandbedje. Als we zin krijgen in een broodje, dan verplaatsen we ons weer iets naar achter, het strandterras op. Het weer is hier echt belachelijk, voor winter begrippen. 35 graden, volle zon
en strak blauwe luchten. Dus ik ben natuurlijk overal verbrand, thank god aftersun. Als we de zon hebben zien onder gaan, wat je hier echt prachtig kan zien, gaan we rustig weer terug naar ons
hutje. Even douchen, want de zoutkorrels zitten overal. Als het eenmaal donker is, gaan we weer terug het strand op, opzoek naar een leuk strandtentje voor het avond eten. Het luxe leven dus, en
dat als backpacker. Slecht hebben we het niet. We vinden de rust hier echt geweldig.
Woensdag werden wij door de beheerder hier getipt dat erdonderdagavond(29 januari) een dik feest zou zijn bij Domnick, een strand tent een paar honderd meter verder op. Goed dat we zijn,
wijdonderdagavondnaar Domnick. Je kon er ook wat eten, en we moesten nog eten, dus wij eten, een tafeltje aan de dansvloer, die op dat moment nog leeg was. Maar al snel kwam het entertainment van
de avond opdagen, een Brit, jaar op zeventig, die ala Frank Sinatra een avondvullend programma vol zong. Na een tijdje stond heel de dansvloer vol met gepensioneerden Britten, en ze gingen echt
los. Wij kwamen niet meer bij. We waren er door de beheerder mooi ingeluisd, met z'n dikke party. Maar goed, we waren er toch, dus dan maar mee doen. Naarmate het bier bij ons vloeide, ging het ook
aanzienlijk beter. Tot we op een gegeven moment de hele vloer hadden opgeëist, samen met de jongere generatie die obviously ook verkeerd zaten, een Brit en een Belg. Mijn iPhone aan de installatie
gehangen, Happy Hardcore aangezet, en toen begon het feest pas echt haha. Steve & Wietze (aka Brit & Belg) zouden morgen naar een of ander trance feest gaan in Palolem. Ze vroegen of we zin
hadden om naar een echt feestje te gaan, ja natuurlijk wij wel. Dus we gaan scooters huren en dan richting Palolem cruisen, feestje tot 04.00, ergens crashen op het strand waarschijnlijk, om
vervolgens weer terug naar Benaulim te rijden.
Nou, zo gezegd zo gedaan, dus wij de volgende dag (vrijdag 30 januari) opzoek naar scooters in Benaulim. We waren er een beetje laat bij, 13.00u, en ons werd verteld dat de meeste scooters al 's
ochtends verhuurd waren. Nevertheless, de verkoper van een kledingzaakje aan Benaulim Road wist nog wel iemand die wel een scootertje had. 10 minuten gewacht, en ja hoor daar kwam een andere vent
aan op een scooter, gaar ding, die we wel konden huren. We wilden het liefst twee scooters, maar doordat we dus te laat waren, was dit echt niet meer mogelijk. Oké, 1 scooter dan maar. Rijbewijs?
Paspoort? Borg misschien? Nee hoor, alleen telefoonnummer was voldoende. Zijn we wel verzekerd dan, vroegen wij? Ja hoor, ongeval, diefstal en aansprakelijkheid. Sure! We geloofden het bijna, maar
goed het is India zullen we maar zeggen. Hier gaan de dingen wat anders. Een scooter hadden we in ieder geval. We moesten wel eerst even tanken, want de tank was helemaal leeg, hebben we dat ook
weer een keer gedaan, tanken in India. Ik mocht rijden, en mariette achterop. Na een kleine tussenstop bij ons hutje, om wat spullen te pakken, zijn we om 15.15u aan onze scooter rit naar Palolem
begonnen. Het is ongeveer 45 km zuidelijker dan waar we zitten. Wat een rit zeg! Voor het eerst zelf deelnemen aan het verkeer in India, wat een chaos! Je moet je op zoveel dingen concentreren
tijdens het rijden. Auto's die uit het niets vol in de ankers gaan (dit gebeurd ook op de highways), gaten in het wegdek van een halve meter diep die je moet ontwijken, drempels die uit het niets
midden op een snelweg liggen, tegenliggend verkeer dat tot op het laatste moment op jouw weghelft rijdt en natuurlijk auto's en motors die je van beide kanten constant passeren. Maar ondanks het
verschrikkelijk verkeer, was de route, die ongeveer 2 uur duurde, super mooi! Bergachtig, rijstvelden en nog veel meer mooie natuur. Toen we Palolem inreden, reden we eigenlijk meteen Steve
tegemoet, heel toevallig, die ons naar een soort hutjes park aan het strand leidden. Hij was met onze buurlandgenoot eerder die dag al naar Palolem gereden, om 12.00u, maar dat hadden wij niet
gehaald. Ze hadden een soort van hutje gehuurd voor 1 nacht, en daar konden wij 's nachts ook wel crashen.
Palolem is veel toeristischer dan Benaulim, aan het strand zitten echt veel meer tentjes, en ook het strand is mega populated, voornamelijk Britten. Het was etenstijd, dus we hebben aan het strand
gegeten, waarna we bij verschillende tentjes wat hebben gedronken, om vervolgens weer terug te komen bij het tentje waar we hadden gegeten, voor de happy hour. Na 3 cocktails zat de stemming er bi
iedereen wel redelijk in en het was ook al 22.00u, dus het was tijd om te gaan naar het feestje. Vanaf het strand hebben we een tuktuk gepakt, om ons naar het feest te brengen, geen idee waar, maar
het was ongeveer 15 minuten rijden. Aangekomen op het feest, een buitenfeest met een mainstage, was het nog redelijk dood. Maar toen we eenmaal op de dansvloer stonden, kon het feest beginnen. Het
werd uiteindelijk echt nog super druk, toeristen maar ook indianen. Ik had mijn holland hoedje op, nou ik ben letterlijk met iedereen op de foto geweest, niet te zuinig. Sfeer was super daar,
gezellige mensen. Beter feestje dan de dag ervoor! Om 04.00u werden we vriendelijk van het terrein afgebonjourt, waarna we weer opzoek zijn gegaan naar de tuktuk chauffeur, hij had ons beloofd om
04.00u klaar te staan haha. We twijfelen nog steeds of het dezelfde was, de chauffeur zei van wel, maar wij hadden toch onze twijfels. Maar goed, we konden ook niet meer echt lopen, dus we hadden
die maar gepakt. We waren nogal luidruchtig, de tuktukchauffeur zong steeds een zin van een of ander liedje in Hindi, waarna wij het met z'n vieren belachelijk na deden zingen (op het moment zelf
was het redelijk funny, misschien klinkt het nu een beetje lame, so 'be' it). Rond een uurtje of 5 in de morgen waren we terug bij het hutje. Mariette zou in de hangmat buiten slapen en ik in de
hangstoel, we vonden het wel prima. Maar de overburen waren wakker geworden, en ze zouden de beheerder gaan halen, en moesten we dus naar binnen vluchten, aangezien we niet hadden betaald haha. Dus
uiteindelijk lagen we met z'n vieren in 1 bed haha. Gelukkig een redelijk groot bed, maar comfortabel is anders. Ach, in de staat waarin we verkeerden, boeide het ons allemaal vrij weinig volgens
mij.
Om 07.45u (zaterdag 31 januari) al weer wakker, fris en fruitig en zeker helemaal nuchter, het is in twijfel te trekken, maar wat hadden wij een super toffe avond en nacht gehad! We maken het weer
mee. Rond 09.30u vonden we het wel weer tijd om op te stappen, terug naar ons eigen stekkie om even lekker uit te rusten. Weer op de scooter gestapt (ik voelde me alweer prima om te rijden hoor,
voordat de verwijten komen), en rustig richting het noorden gereden over Highway 17 (highway klinkt best goed enzo he... zandweg), weer door het prachtige landschap. Voordat we het wisten waren we
al in Margao, waarvan het nog maar een minuut op 10 scooteren is naar Benaulim. Veilig aangekomen. We hadden nog niks gegeten, dus na de enige medicatie, hebben weom 11 uureen lekker ontbijtje
genuttigd op het strand, again. Daarna, mariette heeft eerst nog een poging gedaan op een strandbedje te liggen, hebben we de schaduw opgezocht, omdat het echt verziekend heet is. Het wordt met de
dag warmer en warmer. Het voelt nu in de zon echt aan als 45 graden, het zeewater is ook niet echt verkoelend, want het water is gewoon heet, 30 graden, luxe problemen haha. Vanaf 17.00u is het
goed te doen in de zon, om 18.30u gaat de zon onder, en dan is het echt heerlijk. Een warme wind, maar geen felle zon.
We hebben besloten in Goa te blijven tot na het weekend, maandag of dinsdag, om verder te gaan naar Kerala, de zuidelijkste provincie van India. Een vriendin uit Canada komt uit Kerala, dus ik weet
er al het nodige van, al die keren dat ze voor mij heeft gekookt, alleen maar zuid Indiase gerechten. En natuurlijk alle verhalen en foto's. Dus ik ben heel erg benieuwd. Het weer zal niet heel
uitnodigend zijn om veel te doen, want het wordt alleen maar warmer naarmate we zuidelijker gaan. We hebben ons wel aangeleerd om genoeg te drinken (niet alleen cocktails.. Mijn god ik hoor de
opmerkingen al, just water), wat ook wel echt noodzaak is.
Nou dit was mijn verhaaltje weer van deze week. De groetjes van ons uit Goa.
We zijn inmiddels al weer een paar dagen verder, en wat hebben we al veel indrukken te verwerken gehad in deze dagen. Onze laatste dag in Delhi was erg leuk! We hebben het oude Delhi bezocht, wat
een rust vergeleken met New Delhi! We hebben onder andere het Rode Fort (Red Fort) bezocht. Meer hierover te lezen in het reisverslag van mijn partner in travels (mariettepolling.reismee.nl). Bij
Red Fort raakte we in gesprek met een Brit en een Schot en die vertelden ons dat er ook McDonalds, Burger King, KFC en Costa Coffee te vinden was in Delhi. Deze waren we zelf nog niet tegen
gekomen. Natuurlijk zijn we 's avonds de straat opgegaan opzoek, en ja hoor, bij Connaught place zaten ze allemaal bij elkaar. Dus McDonalds India kunnen we ook weer afstrepen van ons to-do
lijstje. Helaas viel het erg tegen, een simpele kipburger moeten ze verpesten met Indiase kruiden. Hoewel ik indiaas eten heerlijk vind, moet McDonalds, McDonalds blijven.
De volgende dag (Vrijdag 16 januari) hebben we met een tourist car (via het hostel geregeld) het drukke Delhi verlaten, opweg naar Agra, de rustplaats van de Taj Mahal. We vertrokken om 09.30
vanuit Delhi, de rit naar Agra zou ongeveer 4 à 5 uur duren. Wat gaat dat Delhise verkeer toch langzaam. Het kostte ruim een uur, voordat we op de snelweg richting Agra zaten. In tegenstelling tot
in Delhi, is het verkeer op de snelweg heel rustig. De snelweg was in goede staat, waarschijnlijk ook omdat het een tolweg is. Na ongeveer twee uur te hebbem gereden, zijn we langs de weg gestopt
bij een soort Indiaas langs de snelweg restaurant. In het gras stonden een aantal plastic tafeltjes en stoeltjes, en er was een kraampje dat wat drinken verkocht. Hier hebbem wij heerlijk in het
zonnetje (plus minus 18 graden) wat water genuttigd. Toen we weer op de weg zaten, hebben we ongeveer nog 3 uur gereden voordat we in Agra aankwamen.
Eerste impressie van Agra, wat een lelijke stad! Overal rotzooi op de straten en in de berm, en ook het verkeer was weer lekker hectisch. We zijn begonnen met een bezoek aan Mehtab Bagh. Dit is een
park aan de achterzijde van de Taj Mahal. Het worden ook wel de tuinen van de Taj Mahal genoemd. Waarschijnlijk omdat het winter is, zagen de tuinen er ietwat vervallen uit, maar schijnt het in de
zomer een ware belevenis te zijn. Desalniettemin, was het het bezoek waard, want we mochten hier de eerste glimp van de Taj Mahal zien! Helaas was deze bedekt in mist/smog, al zag dit er hierdoor
ook wel erg mysterieus uit! Het was al te laat om deze dag nog een bezoek te brengen aan de Taj Mahal, daarom zouden we dat de volgende dag vroeg doen, om 06.30! Hierover straks meer. We hebben ons
hotel opgezocht, harde bedden, vieze lakens, koude douche (in Delhi hadden we overigens ook een koude douche brrr), genieten dus!
Zoals geadviseerd, de volgende dag (zaderdag 17 januari) om 06.15u opgestaan, om om 06.30u vanuit ons hotel naar de Taj Mahal te lopen. Het zou een prachtig gezicht moeten zijn, de Taj Mahal bij
zonsopkomst! Het was ongeveer een kwartiertje lopen naar de ticketcounter, waar we een kaartje moesten kopen. Bij iedere toeristische spot in India zijn er twee ramen, namelijk Indian Nationals
(Indiase burgers) en Foreign Visitors (buitenlandse bezoekers), hier wordt discriminatie op afkomst tot een nieuw niveau getild, we zouden er in Nederland nog iets van kunnen leren. Indiase burgers
betalen 10 rupies (€0,13) en buitenlandse toeristen 750 rupies (€10,30). Maar goed, de Taj Mahal mag bij een reis door India natuurlijk niet gemist worden. Wat een geld verspilling! Wat een
prachtig beeld had moeten worden, werd helaas één grote mistige bende. De Taj Mahal was van onder tot boven bedekt in 1 grote smog waas. Heel jammer. Hier baalde we natuurlijk enorm van, maar niks
aan te doen. We zijn in de Taj Mahal geweest, helemaal gemaakt van marmer, dit was natuurlijk wel impressive to see! Wat een prachtig gebouw! Toen we terug liepen naar het hotel, om even een
ontbijtje te scoren, zagen we tot onze verbazig tientallen wilde apen. Alsof je in de apenheul liep, heel bi-zar. Ze waren ook helemaal niet schuw, alles behalve zelfs. Maar het is wel oppassen met
wilde apen, want naast sterfhonden die overal waar je loopt tegenkomt, zijn apen ook top aanvoeder van de lijst qua rabiësinfectie. Na een simpel, maar op de koffie na, lekker ontbijtje, hebben we
Agra alweer verlaten op weg naar National Park Ranthambore, beter bekend als 'The Jungle' en-route naar Jaipur.
We gaan één nacht verblijven in 'the jungle'. Wat een rit zeg! Het is nog geen 300 km, maar het is een dag rijden. We waren om 10.00u vertrokken uit Agra en kwamen iets voor 18.00u aan. Op onze weg
hebben we een bezoek gebracht aan een moskee, gelegen op een bergtop. Met een ouwe gare bus werden we vanaf de grote weg naar boven gereden. Wat zijn we toch cultureel bezig he! De moskee was
verdeeld in verschillende delen, met een groot plein in het midden. Hier hebben we een rondleiding gekregen, die uiterst interessant was! Er lagen , over het plein verspreid, vele tombes met
lichamen van overledenen. Mannen en vrouwen lagen uiteraard gescheiden van elkaar. Het scheiden van mannen en vrouwen gebruikt trouwens vaak in het dagelijks Indiaas leven, dus niet alleen in de
moslimgemeenschap. Bij vele toeristische trekpleisters is er een speciale wachtrij voor mannen, en één voor vrouwen. Dit zorgt vaak nog voor veel verwarring onder de westerse toeristen. Nadat we
weer beneden aan de berg stonden, werden we, natuurlijk, weer door vele Indiase verkooplui aangesproken. Er waren allemaal kraampjes, en iedereen probeert je naar zijn of haar kraampje te trekken.
Ze doen het echt goed! 'Where you from, my friend?' Netherlands. 'Oh, Amsterdam.. You have to come see 'nummer 71''! 'Kijken kijken niet kopen eh!'. Heel grappig natuurlijk. Die 'kijken kijken niet
kopen' is algemeen bekend, want die hebben we al meerdere malen gehoord, in Delhi en Agra ook al. We hebben even met deze aardige man, bij zijn kraam, staan praten, en volgens hem kwamen er veel
Nederlandse toeristen, en hij kende ook echt veel Nederlandse woorden, geleerd door toeristen. Nadat Mariette bij hem een zonnebril had gekocht, wilde hij mijn bekende oranje zonnebril hebben. Ik
dacht.. Dit is een mooi moment om de rollen op te draaien: 'Gimme a price'. Uiteindelijk wilde hij er 300 rupies voor betalen haha! Ik kon helaas geen afstand doen van mijn zonnebril, ik zou me
natuurlijk niet meer kunnen vertonen bij PostNL zonder oranje zonnebril. Je moet er toch rekening mee houden nadat je in dé Dichtbij hebt gestaan, BP'er (Bekende PostNL'er) hé. Nadat we een rol
stophoest als blijk van waardering hadden gegeven aan deze man, zijn er terug gegaan naar het parkeerplein waar alle toeristen auto's en bussen stonden te wachten. Hier hebben we nog lekker in het
zonnetje met de chauffeur en een andere Indiase man gepraat over van alles en nog wat. Heel gezellig. Daarna hebben we onze weg naar Ranthambore vervolgd.
Voor het eerst hadden we zoiets van.. India kan dus ook een heel mooi land zijn. We reden door landelijke gebieden, met aan beide kanten heuvelige groene weilanden, met op de achtergrond prachtige
bergen. Wat een oase van rust zeg! Weg uit de smog, weg uit de vieze lucht, heerlijke natuurlucht. Om de zoveel tijd rijden we door een typisch indiaas dorpje, aan beide kanten van de weg kraampjes
en restaurantjes. Wat opvalt als we een dorpje passeren, is de immense troep overal. Overal ligt afval. Eenmaal het dorpje uit, weer prachtige schone natuur. Bij onze tour was een safari door de
jungle beloofd, maar deze bleek achteraf toch niet inclusief te zijn. In het hotel werd ons verteld dat we 3000 rupies per persoon moesten aftikken voor deze safari. Dit vonden we natuurlijk wel
erg aan de prijs, en vooral het feit dat ze bij het hotel erg aandringden, was erg onaangenaam. Maar even goed pissig worden, heeft blijkbaar gewerkt, want daarna lieten ze ons met rust.
Toen was het al zondag (18 januari 2015). Na een snel ontbijtje, onze rugzak weer ready to go gemaakt. Het is een vast riedeltje aan het worden, klamboe opruimen en inpakken, handdoek inpakken,
slaaphoes inpakken, alles in de rugzak proppen en weer gaan. Op weg naar Jaipur, na ongeveer 3 uur rijden door geweldig Indiaas platteland gebied, zijn we gestopt bij de 'Apen Tempel' gelegen op de
top van de berg voor Jaipur. We werden meteen weer bestookt door de welbekende gidsen, die ongevraagd met je mee lopen en allerlei uitleg geven (achteraf verwachten ze een fooi). Heel irritant,
want je kan nooit even op je gemak iets bekijken. De apen tempel was verder wel schitterend. Deze tempel is gebouwd op een berg, met verschillende badhuizen, waar de lokale bevolking nog steeds
komt wassen. De naam van de tempel heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat er ongeveer 5000 apen wonen om en nabij de tempel. Het is apart om deze dieren van zo dichtbij en in zulke aantal
in het wild te zien. Onder aan de berg lag een prachtige park. Hier hebben we toch wel een uurtje heerlijk in het zonnetje gezeten. Het is inmiddels lekker weer, 22 graadjes met een vol zonnetje.
Niks te klagen.
Jaipur staat ook wel bekend als Pink City, dit omdat de gebouwen in het centrum gebouwd zijn van een roze steen. Ook staat Jaipur bekend om zijn textiel industrie, vanuit deze stad wordt alles
geëxporteerd naar Europa, de VS en Australië. Onder andere kleding uit grote warenhuizen als Zara en Macys komt uit Jaipur. Omdat textiel zoveel betekend voor deze stad, hebben we een bezoek
gebracht aan een textielfabriek die kleding exporteert voor Zara. We hebben hier een rondleiding gekregen, met hele interessante uitleg van een medewerker. Natuurlijk had de fabriek ook een verkoop
gedeelte, waarin we hartelijk werden ontvangen. De beste man probeerde ons van alles aan te praten, van beddengoed tot op maat gemaakte vijfdelige pakken. Nadat we de beste man hadden uitgelegd dat
we 'skèèr' aan het leven waren, was zijn reactie onbetaalbaar. 'We are living the 'skèèr' life at the moment sir'. "You know skèèr.. It means living on low budget, and cutting all costs. We don't
lunch, to save money. We share dinner, to save money". Hij barste in lachen uit, luid in Hindi pratend met zijn collega. 'Okay okay you don't buy' reageerde hij lachend. We hebben nog een
kwartiertje met hem buiten staan praten, hij heeft ons nog wat Hindi proberen te leren, en wij hem nog wat Nederlands. Super leuk was het!
Voordat we naar India reisden, waren we ons nog niet zo bewust van het feit dat er hier vrijwel nergens vlees te eten is. Natuurlijk sowieso geen koe, maar ook kip en lam is vrijwel nergens te
krijgen. Dus het was genieten, dat we in Jaipur een restaurant hadden gevonden met kip en lam op de kaart. Heerlijke butter chicken en lamb kebab (Frank, om jaloers van te worden hoor!) hebben we
hier op, dit was werkelijk waar heerlijk. Genieten! De komende twee dagen bi-vakkeren we in Jaipur, en aankomende dinsdag reizen we per nachttrein, een zit/lig van 16 uur, naar Mumbai/Bombay.
Van mijn Indiase vriendinnetje Litty heb ik inside information gekregen dat Mumbai nog hectischer is dan New Delhi, dus we wachten in spanning af. Tot nu toe hebben we erg tegenstrijdige gevoelens
over India. De toeristische plekken zijn verschrikkelijk, omdat iedereen aan je loopt te trekken omdat ze je geld willen, als rijke westerling zijnde. Maar aan de andere kant, op de minder/niet
toeristische plekken hebben we al vaak hele vriendelijke en gastvrije locals ontmoet. De omslag is af en toe wel grappig, het ene moment loop je je gruwelijk te irriteren aan iedereen en denk je...
Jezus wat een dag zeg... Maar dan kom je op een plek, waar je in gesprek raakt met oprechte geïnteresseerde vriendelijke Indiase bevolking en dan denk je... Echt super leuk dit! Wat wel opvalt is
dat India niet het ideale backpack land is, en dat we ook weinig backpackers en/of jonge reizigers tegen komen. Wij hebben het prima na ons zin, en iedere dag staat weer garant voor een prachtige
ervaring!
Het is dan echt zo ver. Onze super geweldige reis richting het oosten is dan echt begonnen. Na een snelle douche op de vroege maandag morgen (02.45!) hebben we ons mooie vertrouwde Oudheusden
verlaten voor het grote onbekende. We vlogen vanaf Brussel Zaventem airport, waar we iets voor 05.00 aankwamen. Nadat we onze (te) zware backpacks hadden afgegooit bij de British Airways bag
drop-off corner, zijn we door de douane gegaan. Op dit uur leek de luchthaven van Brussel wel uitgestorven, dus door de douane en door de beveiliging gaan, ging zonder enige moeite of wachttijd. Om
06.10 begon het boarden precies op tijd, en om 06.40 waren we en-route naar London Heathrow. Aan boord kregen we een kopje thee en/of koffie aangeboden met een broodje ham/kaas, dit was tot
Mariettes verrassing geheel gratis! Eenmaal aangekomen op Heathrow, terminal 5, moesten we opnieuw door de beveiliging. Helaas verliep dit iets minder snel als op Brussel, maar na ongeveer een uur
gewacht te hebben, mochten ook wij het vertrekgedeelte van terminal 5 betreden. Hier hebben we nog even rustig een broodje gegeten, waarna we met de luchthaven metro naar de B-pier zijn gegaan. De
boeing 747-400 van BA stond hier al klaar aan gate B39. We moesten even wachten, maar konden vrijwel direct boarden.
Door de drukte van taxiënde vliegtuigen op Heathrow vertrokken we ongeveer 20 minuten later dan geplant, maar om 12.10u (lokale tijd) waren we dan eindelijk en-route naar New Delhi. Volgens de
captain zou de vlucht ongeveer 7 uur en 45 minuten duren. Tijdens deze tijd kregen we twee keer een vrijwel identieke maaltijd, kip met aardappel, niet heel speciaal, maar het was te eten. Om
01.20u (lokale tijd) landden we in duisternis van Nieuw Delhi. Eenmaal aangekomen in het terminal-gebouw, moesten we nog een douanekaart en een immigration kaart invullen, voordat we ons naar de
lijn voor de douane konden begeven. Ook hier moesten we een tijdje wachten, ongeveer een half uur, voordat wij aan de beurt waren. Eenmaal aan de beurt ging het super snel en soepel, een stempeltje
in het paspoort en we konden richting onze bagage. De bagage lag al klaar op de band, meteen met rugtassen doorgelopen maar immigration, en ook dat was gewoon doorlopen. En toen waren we dus echt
in India!
Via het hostel hadden we een taxi geregeld die ons zou ophalen van het vliegveld. Hij zou met een naam bordje in de aankomsthal staan, maar toen we in de aankomsthal waren, stonden er wel 200
mensen met een naambordje. Dus dat was even zoeken. Uiteindelijk niet gevonden, dus toen maar even gebeld waar de taxichauffeur was, en toen hadden we hem vrij snel gevonden. Hij bracht ons naar
een gammel busje, waarin hij, met ons, als een gek door Delhi heen zou scheuren. Wat een land zeg! Hoe het verkeer hier werkt, dat is niet voor te stellen. Alles gaat door elkaar heen, bussen,
auto's, tuktuks, fietsers, voetgangers. Zijn er twee rijbanen, dan rijden er makkelijk 4 auto op een rij naast elkaar. De chauffeur moest hierdoor ook meerdere malen vol in de ankers, ook een keer
omdat er een koe op de snelweg liep. Rond 03.30u (lokale tijd) kwamen we aan bij ons hostel. Het hostel zit in een achteraf straatje achter de 'main bazaar'. De main bazaar is een soort grote
winkelstraat, met aan beide kanten van de weg kraampjes. We konden meteen doorlopen naar onze kamer op de eerste verdieping. Kleine kamer, met een kleine badkamer. Wel schoon. De klamboe's snel
opgehangen, omdat we toch al veel muggen hadden gespot. Na een lange reis, waren we om 04.30u klaar om wat uurtjes te gaan slapen.
De volgende dag (dinsdag) werden we rond 13.00u wakker, shit hadden we het ontbijt gemist. Na een douche, even naar de receptie gegaan om wat tips te vragen wat te doen en waar we wat konden eten.
De receptie stuurde ons naar boven, want op de derde verdieping van ons hotel zit een soort reisbureautje die allemaal informatie heeft. Een behulpzame man heeft ons allerlei dingen verteld en
aangeraden. We hebben meteen een deel last laten leggen. Namelijk na Delhi een tour naar Agra (Taj Mahal) en verder naar Jaipur en vanuit daar met de trein naar Mumbai (Bombay). We zijn hierna even
de bazaar opgelopen, en hebben in een restaurantje voor het eerst echt Indiaas gegeten. Dit was heerlijk! Een groente curry met Naan brood. En alles spot goedkoop natuurlijk! Een gemiddelde
maaltijd met drinken kost ongeveer 100 ruupies, dat is €1,35! Je krijgt dan ook echt veel te eten, dus je bent ook helemaal packed na zo'n maaltijd. Na deze late lunch hebben we wat gechillt op het
dakterras van ons hostel. Het weer valt een klein beetje tegen. Overdag is het ongeveer 15 graden en bewolkt, maar savonds koelt het af tot ongeveer 5-6 graden. Vanaf het dakterras kijken we over
vele golfplaten daken van armoedige huisjes, heel apart om te zien! Delhi heeft ook een hele armoedige indruk. De straten zijn chaotisch, er ligt overal afval op de straat en er lopen overal
zwerfhonden. 'S Nachts hoor je ook veel sterfhonden blaffen. Aan het begin van de avond zijn we weer de straat opgegaan. Deze keer zijn we heel de bazaar afgelopen. Veel mensen spreken je aan of je
naar hun winkel komt, ze dringen zich echt aan je op. Af en toe wel een beetje vervelend. We vonden een leuke Nieuw Delhise Azra/Mediteraan, en hebben hier een traditionele thali op. Een thali
bestaat uit een bord met rijst, verschillende curries en natuurlijk Naan brood. Ook dit was wederom heerlijk!
Vandaag de dag (woensdag) was een intensief dagje. Eerste keer ontbijt in ons hostel, we kregen cornflakes, een banaan een een indiase pannekoek met ui en spicies. Niet echt heel lekker, maar het
is een ontbijt. Daarna werden we opgewacht door de receptie man, hij had een chauffeur met auto geregelt om delhi te gaan bekijken. We zijn begonnen bij een boeddhistische tempel. Een heel groot
gebouw, heel apart om te zien. We moesten onze schoenen uit doen voordat we de tempel mochten betreden. Bij de tempel werden doormiddel van beelden en tekst alle boeddhistische goden uitgelegd.
Heel interessant. Wat nog interessanter was, was onze volgende stop. Het woonhuis van Mahatma Gandhi. Hij wordt gezien als de grondlegger van het land. Het huis is groot en wit. Met een prachtige
tuin aan de achterzijde. Bij de poort van het huis staat een speciaal gedenkteken, omdat daar op die plek Mahatma Gandhi werd vermoord door twee schutters. Hierna hebben we de lotus tempel bezocht.
Deze lotus tempel lijkt ook echt op een lotus bloem, een schitterend gebouw! Wederom moesten de schoenen uit, voordat we de tempel in mochten. In tegenstelling tot grote delen van de stad, worden
deze tempels super onderhouden, en ligt er nergens afval op de grond. Na de city tour hebben we vanavond weer wat gegeten op de main bazaar. Deze keer wat rijst met groente, lekker pittig was het,
zoals al het eten hier.
De eerste indruk van Delhi is chaotisch, en de eerste dag op de straat vonden we het nog erg ongemakkelijk. Maar vanavond liepen we terug naar ons hostel, door de drukte, en we vonden het al veel
minder ongemakkelijk, zelfs best leuk! Dus het is even wennen, maar het bevalt goed!
Vancouver kwam steeds dichter in zicht. Maar voordat ik uitgebreid mijn beleveningen uit Vancouver op papier zet, had ik nog 1 stop te gaan. Namelijk Kelowna in BC (British Columbia). Dit betekende
voor mij dat mijn laatste uren in Alberta bijna geteld waren, want om 1 uur snachts op 25 April ben ik de Greyhound Bus opgestapt. Na een goeie ander half uur reden we Alberta uit en British
Columbia in. Dat betekende ook dat we een andere tijdzone in reden, namelijk de GMT -8, oftewel een tijdzone die 9 uur vroeger ligt als de Nederlandse tijdzone.
Na een kleine 8 uur kwam de bus mooi op tijd aan in Kelowna. Het eerste wat me opviel was dat tegen over het busdepot een restaurant zat, genaamt : Pannekoekenhuis, De Dutch. Binnen is was alles
versierd met oranje en rood,wit,blauw. Er hing er een klok met de tijd in Amsterdam met daarnaast het eerste couplet van het Wilhelmus op de muur geschildert. Dat was natuurlijk best grappig te
zien. Wat me ook opviel toen we Kelowna inreden, in de voorwijken, dat er opvallend veel Nederlandse vlaggetjes in de voortuinen van mensen hingen, en er zaten ook geregelt Nederlandse speciaal
winkels. Daar over staks meer.
Bij het busdepot stond al iemand klaar van het hostel, die kwam me ophalen. Het hostel bood namelijk gratis shuttles aan tussen de bus en het hostel, dus dat was heel handig. Na ongeveer 15 minuten
rijden waren we er aangekomen. Het hostel zag er heel leuk uit. Overal hingen bordjes met plaatsnamen van over de hele wereld met het aantal KM. Ook nederlandse plaatsen zoals Papendrecht, Utrecht
en Roermond hingen erbij. Ik ben ffkes heerlijk op me bed gaan liggen, waarna ik eigenlijk weer meteen Kelowna in ben gegaan. Het was ongeveer 20 minuten lopen naar het centrum van Kelowna. Ik
vernam steeds meer Nederlandse invloeden. Queen Beatrix Avenue, Royal Dutch Plaza en heel veel tulpen overal. Dat is sowieso iets dat me heel erg opviel in Kelowna, ieder huisje had een
voortuintje, die perfect onderhouden werdt. Ook in de stad zelf, heel veel parken met heel veel tulpen. Kelowna ligt aan het water, en heeft ook een heel mooi strand. Naast het strand is er ook nog
een grootste jachthaven, op Vancouver na de grootste jachthaven van British Columbia. Aan het water zijn prachtige wandelpaden aangelegt, het leek wel een beetje op St. Tropez. Het weer zat ook erg
mee, dus dat bevestigde dat Middellandse Zee gevoel nog eens extra. Naast de jachthaven, was er ook een watervliegveld waar watervliegtuigen aan en af vlogen.
Ik was 2 dagen in Kelowna, en heb me prima kunnen vermaken. Heb ook nog een dag op het strand gelegen met 3 Duitsers uit me hostel, aangezien het weer het heerlijk toeliet. Dit waren ook eigenlijk
de enige 2 wat warmere dagen die ik heb gehad tijdens mijn reis. Verder heb ik veel regen, sneeuw en kou gezien (Nouja de kou heb ik eerder gevoelt). Ja ik heb een lange winter gehad, van begin
November tot diep in Mei. Maja ik moet nu niet gaan zeuren natuurlijkk... ik wist dat Canada niet in de tropics lag voor dat ik er heen ging:P
Op 27 April vertrok ik 's avonds om 23.30u richting mijn uiteindelijke bestemming, Vancouver. Het was maar een korte rit, want om 04.30u kwam de bus al aan downtown Vancouver. Aangezien het nog erg
vroeg was, heb ik eerst maar eens lekker zitten ontbijten bij de Mac, en daarna ben ik een uurtje later op de Metro gestapt naar Granville Station. Vancouver heeft hetzelfde metrosysteem als
Kopenhagen of Lille, namelijk computergestuurde metrotreinen, geen bestuurder dus! Blijft best grappig om te zien. Je hebt hier ook niet iets als poortjes of hekjes waar je door heen moet, voordat
je de metro in kan. Dusja ik dacht, ik ga echt geen kaartje kopen. Een voorbijganner die waarschijnlijk zag dat ik met me baggage het ticketverkoop apparaat voorbij liep sprak me aan met de
woorden: ''It's gonna cost you $175,-''. Dus ik alsnog een kaartje gekocht, en daar had ik dan toch maar weer mooi geluk mee. Want nog geen halte later stapte de politie in: ''Goodmorning, tickets
please''. En de dagen volgend bleek al snel, dat er hier wel op kaartjes werd gecontroleerd. Wat ik dus niet gewent ben, aangezien je in Toronto makkelijk over het poortje kan springen en daar een
POP (Proof of Payment) kan pakken, en niemand die iets zegt. Daarom is het openbaar vervoer in Vancouver waarschijnlijk 2 keer zo goedkoop als Toronto, hier betaalt iedereen wel netjes z'n kaartje
XD.
Het eerste wat ik dacht toen ik het metrostation uitstapte, was dat het wel op San Francisco leek. Omdat het centrum van de stad best heuvelachtig is, en ook bussen die boven de weg aan
electriciteitskabels zitten lijkt erg veel op San Francisco. Ik kon om 8 uur al terecht in mijn hostel, waar ik me tas kon afgooien, en toen ben ik ook maar meteen de stad in gegaan. Het centrum
bestaat eigenlijk uit 1 grote lange straat, ''Granville Street''. Hieraan zitten alle winkels, hotels en ook nachtclubs. Ook mijn hostel zit aan deze straat, midden in het centrum.
Nadat ik mezelf 1 dag had vermaakt in Vancouver, kwam er op Koninginnedag bezoek uit Nederland. Een maatje van me en zijn moeder waren speciaal voor mij overgevlogen, om me een week te vergezellen.
En we hebben best veel gedaan, ik ben er nog kapot van ( Ja dat is even geen grap niks niet. Ik voel me namelijk al bijna 2 weken moe, zwak, uitgeput, nou noem het maar op. Dus ik gisteren naar de
doktor geweest, god o god wat een gedoe. Ik was dus eerst naar een ''clinic'' gegaan, maar dat zou aardig in de papieren gaan lopen. $220,- voor 1 bezoekje aan de dokter, bloedonderzoeken
natuurlijk nog niet inbegrepen. Van me verzekering wilde ze niks weten, en met een bloedonderzoek moest ik een bedrag van $600,- aftikken. Nou mooi niet dus!! Dus ik naar een soort doktorspunt van
de overheid gegaan, waar je gratis naar de doktor kan. Je moest wel een bewoner van Vancouver zijn, dus ik moest eerst nog een heel zielig verhaalde ophangen voordat ze me uiteindelijk wilde
onderzoeken. Daar hebben ze wat onderzoeken gedaan, en nu zit ik met Pfeiffer opgescheept. Maar dat even ter zijde).
De eerste dag hebben we wat rond gelopen in de stad, Granville Street. Het weer was lekker, zonnetje en geen regen, dus dat was heerlijk vertoeven. Op woensdag hebben we een Whale watch tour
gedaan, nouja ze noemen het wel whale watching, maar het is natuurlijk gewoon Orka's kijken. Om half 11 vertrok de boot de grote oceaan op. Het was een soort van oude schippersboot, nu omgetovert
tot een passagiersbootje. De tour duurt normaal 5 uur, omdat ze normaal gesproken best ver de oceaan op moeten, voordat er orka's te zien zijn. Maar volgens de toergids brachten wij haar veel
geluk, omdat we haar eerste Nederlandse toeristen waren, en waarschijnlijk ook daardoor waren we al binnen een half uur orka's op het spoor. Wat een grote agressieve beesten zijn dat. En volgens de
gids waren we net op het goede moment, want de orka's waren bezig met het verslinde van een zeehond. Er zwom een zeehondje, en er omheen zwommen 3 orka's in een cirkeltje. Het lijken net een soort
haaien. Voordat ze de zeehond opeten, spelen ze er eerst altijd mee. Volgens de gids kan dat ''kat en muis spel'' wel 4 tot 6 uur duren voordat ze de zeehond daadwerkelijk opeten. Om de zoveel tijd
sprong een orka uit het water en klapte met zijn (of haar) volle gewicht op de zeehond. Na ongeveer een 1 te hebben gespeeld met de zeehonden, besloten ze zijn (of haar) leven te beëndigen. Er
kwamen ook roofvogels, en dit was het teken dat de zeehond dood was, omdat deze vogels de organen uit het water visde. Ja het zijn geen vriendelijke beesten, maar je moet het niet zielig vinden,
want het is de natuur,' zoals de gids het zei.
Ook zijn we naar Victoria geweest, op Vancouver Island. Dit is een eiland ongeveer twee keer zo groot als Nederland, dat ligt in de Grote Oceaan, voor Vancouver. Met een ferryboot vanuit Tsawwassen
vaar je in ongeveer 2 uur naar Swartz Bay. Vanuit daar moet je met de bus nog 40 minuten, voordat je in Victoria ( de Hoofdstad van British Columbia) bent. Victoria is best een leuke stad, heel
brits. Ook het parlementsgebouw is heel mooi. We zijn ook nog naar binnen gegaan daar, en hebben een echt debat bijgewoond, waar verder niet echt veel aan was. Ik was op de boot nog in de vogelpoep
gaan zitten, dat zat helemaal over me vest. Best vies dus. Daarom heb ik nog een mooi Canada vest gekocht in Victoria. Na een hele dag in Victoria te hebben doorgebracht zijn me aan het begin van
de avond weer op de ferryboot gestapt richting Vancouvers vasteland. De vaart is trouwens wel echt super mooi, je vaart langs allemaal kleine eilandjes, heel apart was het.
De rest van de week hebben we ons goed vermaakt met sightseeing. Stanley Park, The beach, de totum palen, het Vancouver Aquarium, Granville Island, we hebben het allemaal gedaan. Op de laatste dag
hebben we nog bier geproeft bij een bierproeverij op Granville Island. Maar aan al het leuke komt natuurlijk weer een einde, want vrijdag ging het bezoek weer richting Nederlandse gronden en zat ik
gezellig weer in me eentje. En Jaaa.... zondag ben ik natuurlijk 19 geworden, dat was me wat! In Nederland is 19 natuurlijk geen speciale leeftijd, maar hier wel! Jaaaaaaa ik mag nu eindelijk
''legaal'' alcohol en tabak kopen. Kijk normaal deed ik het ook wel, met Marijn zijn ID, maar het is toch leuk als je je eigen rijbewijs kan laten zien.
Ik zit vandaag de dag precies 3 weken in Vancouver, zoals ik al schreef, ben ik er al bijna 2 ziek:P Dus dat is opzich best jammer, maar ik probeer het mooiste er van te maken. Ik ben afgelopen
zaterdag bijvoorbeeld naar Point Roberts, Washington gegaan. Het is een heel klein stukje land onder Vancouver, dat tot Amerika behoort. Er was overigens niet echt veel te beleven. Er waren 5
benzinestations en een haven. Volgens een Canadees die ik sprak, komen Canadezen hier alleen om goedkoper benzine te tanken. Aangezien de benzine prijs in de Verenigde Staten ongeveer 40 cent per
liter goedkoper is. Ook ben ik de Vancouver look-out opgegaan. Het is een soort 360 graden ronde koepel, boven op een kantoren gebouw geplakt. Vanuit daar heb je een prachtig uitzicht over de stad,
de oceaan en de Vancouver Islands. De hoogte is verder niet heel indrukwekkend, als je de CN Tower gewent bent. De CN Tower is ongeveer 5 keer zo hoog:P.
Morgen zit mijn tijd er in Vancouver weer op, want ik vertrek morgenmiddag naar Seattle, Washington in de Verenigde Staten. Hier blijf ik nog 4 dagen waarna ik terug vlieg naar mijn geliefde,
Toronto. Met een lekkere milieu-onvriendelijke vlucht, namelijk via New York en Detroit, en veel frequent flyer miles verder hoop ik op 25 mei, iets over 1 s middags weer voet te zetten op
Torontiaanse grond. Daar heb ik wel echt zin in! Ik heb het toch wel erg gemist, vooral vrienden en ook gewoon de gezelligste stad van Canada. Ik kan weer lekker ''thuis'' slapen, dus geen hostels
meer, maar lekker vertrouwt ''thuis''. Het is toch een soort tweede thuis van me geworden, en zoals me huisbaas zei: ''You again?? Omg we must change the locks and hide. No one to answer the
door!!!!'' Een hartelijk ontvangst dus XD
Nou dit was het weer even voor nu, ik ben weer heerlijk uitgeput, dus ik ga maar eens neer ploffen op me bed. Gegroet
Zo daar issie dan eindelijk. Mijn reisverslag van de Canadese Rocky Mountains. Vanuit Edmonton was het ongeveer 4 en half uur rijden naar Jasper. Na ongeveer 2 uur rijden werdt het landschap al
heel heuvelachtig en na 4 uur rijden zaten we midden in de Rockies. De bus stopte midden in het centrum van het stadje Jasper, dat midden in het National Park Jasper ligt. Jasper-Village zoals de
lokale mensen het noemen, is niet groot. Je loopt het rond in 5 minuten, maar alle bekende fastfoodketens hebben er wel een vestiging, McDonalds, KFC, Pizzahut, etc etc. Met een taxi ben ik naar me
hostel gereden. Het HI-Jasper hostel ligt ongeveer 7 km uit de bewoonde wereld, boven op een berg. En boven op die berg was verder helemaal niks te vinden, alleen het hostel, maar geen winkels of
restaurants. Dus het voelde best wel geïssoleerd daar boven. Verder was het wel een leuk hostel, een soort van schoolkamp gebouw. Een grote keuken, met lange eettafels en slaapzalen met 40
bedden.
Na toch lekker geslapen te hebben, ben ik 's ochtends met de gratis shuttle van het hostel naar het centrum van Jasper gegaan. Als eerst ben ik naar het visitor centre gegaan om wat ideeën op te
doen. Bij het visitor centre werd me al wel verteld dat veel toeristische trekplijsters nog gesloten waren. Er was dit jaar veel sneeuw gevallen, en daardoor waren veel wandelpaden vies en niet
toegankelijk. Desalniettemin ben ik toch een ''hiking-trail'' gaan lopen. Het was een route van ongeveer 5 km helling opwaarts door bebos gebied, dat uiteindelijk uitkwam op een blauw-groen kleurig
meer. Dat meer was echt prachtig, de kleu van het water was echt heel apart. Ook met de Rockies op de achtergrond, heb je een heel mooi achtergrondlandschap. Bij het meer had je ook een hele hoge
trap naar de top van de heuvel, vanuit daar had je echt een prachtig uitzicht over het natuurpark.
Wat ook echt mooi is in Jasper, is de bouwstijl van de huizen. Het zijn allemaal een soort van blokhutten. Het doet best Oostenrijks aan. Verder iets wat ik ook wel grappig vond is dat overal langs
de wandelpaden borden hangen die je waarschuwden voor het ''wild-life''. Je ziet ook echt heel veel wilde dieren als je door de bossen loopt. Herten, eekhoorns, bokken, van alles loopt er rond. Het
enigste dat ik niet heb gezien, is een grizzly-beer. Ik weet niet helemaal of ik het jammer moet vinden, of dat ik juist blij moet zijn haha. Het leek me toch wel apart een beer te zien en
fotograferen.
Na mijn 2 uur durende hike ben ik terug gaan naar het stadje Jasper, en heb ik bij Sundog Tours een enkeltje naar Lake Louise geboekt de volgende dag. Aangezien Greyhound de route Jasper - Lake
Louise niet berijd, was ik genoodzaakt met een andere busmaatschappij te gaan. Aan het einde van de middag ben ik terug gelopen naar me hostel. Ik had me even een verkeerde inschatting gemaakt. Met
de auto was je in ongeveer 5 minuten bij het hostel, maar bergopwaarts lopen ging het toch een stukkie langzamer. Na ongeveer 2 uur stappen was ik eindelijk, oververmoeiend, boven aangekomen. Ik
heb die avond ook niks meer gedaan XD.
De volgende ochtend werd ik al om 7 uur opgehaald door de shuttle service naar Lake Louise. Het was natuurlijk een korte zit, ongeveer 3 uur, maar zoals al werd beschreven in boekjes, is dit 1 van
de mooiste wegen in Canada, al dan niet op de wereld. Het is serieus een een hele mooie geweldige route. De route passeert 3 hoogste punten van de Rockies, en je hebt echt een prachtig uitzicht
overal. Bevroren bergmeren, gletsjers en geweldig hoge bergen, je kwam het allemaal tegen op deze route. Het is gewoon te mooi voor woorden. Om 10 uur 's ochtends zijn we aangekomen in Lake Louise.
Dit stelt werkelijk waar echt helemaal niks voor. Het centrum bestaat uit een visitor centre en een drankwinkel. Meer is er niet te vinden. Het hostel daar in tegen was wel heel leuk, veel
activiteiten en ook dit hostel had een on-site bar, die iedere avond geopend was. Dus dat was heerlijk vertoeven. De toegangsweg naar de enige attractie in Lake Louise, het meer zelf, was door de
hoge sneeuw afgesloten. Dus er was niet veel te beleven in de dorp. Al was de omgeving wel mooi natuurlijk: bevroren riviertjes, mooie besneeuwde bergtoppen, etc.
De volgende ochtend ben ik al weer vroeg, 08.00u, op de bus gestapt naar Banff. Dat is maar een kort ritje, ongeveer 50 minuten. Banff is heel anders als Jasper en Lake Louise. Banff is 1 grote
toeristische attractie. Eerst heerlijk zitten ontbijten bij Tim Hortons, want die was ik al één hele week niet tegen gekomen. Dat wordt nog eens wat als ik dalijk terug ben in Nederland. Al denk ik
er serieus over, eentje te openen in Nederland. Dat even terzijde. Ook het hostel in Banff lag boven op een berg. In tegenstelling tot Jasper, was er in Banff wel een openbaar vervoer systeem, met
een bushalte voor me hostel. Van me hostel kreeg ik ook een openbaarsvervoer kaart voor 3 dagen in heel Banff te gebruiken. Zeker wel handig!! Na mijn bagage afgegooit te hebben op me kamer, en Jip
even gebeld te hebben om een fijne verjaardag te wensen, ben richting Banff-city gegaan. Banff (wat je trouwens uitspreekt als ben-pfffffff en niet bammeff) Avenue is de ''main'' straat in de stad.
Aan deze straat liggen alle restauranten en winkels. Want zoals ik al eerder zei, Banff is niet uitgestorven zoals Lake Louise. Superstore heeft er 2 vestigingen, een winkelcentrum met merkwinkels
( Louis Vuitton) en ook ''The Hudson Bay Company'' is te vinden in Banff.
Veel mensen vinden het zonde dat het zo toeristisch is gemaakt, maar hier ben ik het absoluut niet mee eens. Kijk is snap best wel dat sommige mensen het helemaal geweldig vinden om in een tent in
the middle of nowhere te zitten, en met een eigen gemaakte speer vissen uit de rivier te vangen, en dat als avondeten hebben. Alleen is dat niet voor mij weggelegt. In Lake Louise heb ik als
avondeten een zakje pinda's op, die ik nog had van mijn busreis, omdat er gewoon niks anders te krijgen was. Dus ik vond het wel weer lekker dat ik gewoon in een beetje beschaafde wereld kwam. En
het mag dan wel toeristisch zijn, dat doet natuurlijk niet af aan de natuur. Die is even mooi, en misschien nog wel beter toegangelijk door het toerisme. Overal reden bussen naar toe, dus voor
mensen zoals ik, zonder eigen vervoer, was het veel makkelijker. En ook doordat het veel toegankelijker was als Jasper, vond ik zelf Banff mooier als Jasper.
In Banff heb ik een hike gedaan naar de ''Bow waterfalls''. Dit was echt 1 van de mooiste dingen die ik ook heb gedaan. De ''Bow river'' was half voor de helft bevroren en bedenkt met een dik pak
ijs met daarop een dik pak sneeuw. Je kan ongeveer tot naar het midden lopen van de rivier, daar hielt het ijs op, en liep een hard stromende rivier. Je kon over het ijs helemaal doorlopen naar de
''Bow falls'' waar deze rivier op uitliep. Het was niet een hele hoge waterval, ongeveer 5 meter ( Nog hoog genoeg je nek op 24 plekken te breken XD). De waterval was ook bevroren, alleen er zaten
grote gaten in het ijs waar je het water kei hard zag stromen. Onder het ijs waarop je liep hoorde je het water ook gewoon met een rotvaart stromen. Dat was zo apart, en ook wel een beetje eng XD.
Na mate je verder naar beneden daalde, met het ijspad steeds smaller en op een gegeven moment begon het ijs ook te kraken. Dus ik langs de rotse zijkant verder het laatste stukje afgedaalt. Heel
apart, ik was ook de enige die over de bevroren waterval afdaalde. Er was naast de waterval ook een stap XD. Maar voor gevaar voor eigen leven, heb ik lekker wel de mooiste plaatjes kunnen
schieten.
Ja voor iedereen die ooit nog echt mooie natuur wil zien, of een carrière als professioneel natuurfotograaf wil beginnen, Banff (maar ook Jasper) = the place to be!. Ik weet verder ook niet hoe ik
het verder moet omschrijven, maar de natuur is gewoon zo mooi daar. Met hoge besneeuwde bergen, bergbeekjes, gletsjer, niet te vergeten de wilde dieren. Overal lopen wilde dieren, ook in het
centrum op de weg, of opeens op een berg pad zie je een groep elanden voorbij gaan. Echt geweldig mooi te zien.
Maar ik ga nu rennen want over een half uur vertrekt mijn nachtbus naar Vancouver! Gegroet
Alweer mijn laatste uurtjes in Edmonton. Ik zit momenteel op een bankje bij het Greyhound Bus depot in Edmonton, zat midden in het stadscentrum ligt. Nadat ik was aangekomen in me hostel heb ik nog
heel de avond aan de bar gestaan, gepraat met die nederlandse Canadees. Dat was echt leuk, want ze vond Guus Meeuwis, en vooral het nummer Brabant helemaal geweldig. Ze viert voortaan ook carnaval
en konningedag, en een frikandel speciaal was haar lievelingseten geworden. Dusja zoals je wel kan begrijpen, ik kwam niet meer bij. Hoe geweldig is dat!
De volgende ochtend ben ik naar het ''West Edmonton Mall'' gegaan, het grootste winkelcentrum van Canada, al dan niet van Noord Amerika. Ik had er hoge verwachtingen van, maar geloof me, het ging
al mijn verwachtingen voorbij. Dat winkelcentrum is echt ongezond groot! Echt inmens! Je kan het moeilijk nog een winkelcentrum noemen met deze afmetingen. Ook zijn er niet alleen winkels te
vinden, er zit veel meer. In het winkelcentrum ligt een zwembad met een glijbaanpark, ongeveer 2 keer zo groot als het Sportiom in Den Bosch. Een pretpark is er ook te vinden, met verschillende
achtbanen en wildwaterbaan. aWat natuurlijk niet kan ontbreken in Canada, is een ijshockeyveld, dus die is zeker ook aanwezig, midden in het centrum. Buiten dat ligt er door het winkelcentrum ook
nog een ''binnen-rivier'' waar je met moterbootjes doorheen kunt varen. Daar midden in ligt ook een heel groot oud nagebouwt piratenschip, waar shows worden gegeven. Een beetje hetzelfde idee als
in Las Vegas, waar ook een schip ligt, waar ze shows op geven. Als je denkt dat dit het is, dan heb je het verkeerd, ik was nog niet klaar. Je hebt er ook 2 golfbanen, een bioscoop (groter als
Pathé de Kuip) en een casino op 3 verdiepingen. Last but not least zitten er ook nog 800 winkels.
Over het casino gesproken, ik heb ook meteen even een gokje gewaagt. De eerste machine had je 1 game voor 0.02 cent, en ik won meteen 27 gratis games. In die 27 games had ik in totaal 4500 punten
gewonnen, dus ik dacht... dat is wel een mooi aantal:P ''Print ticket!''. Er kwam een ticket uit: $97.40,- haha dus daar was ik best wel blij mee! Mensen zeggen natuurlijk altijd dat je op je
hoogtepunt moet stoppen, maar ik dacht dat mijn hoogtepunt nog moest komen, dus ik gooi meteen $20 in die machine, en toen won ik maar $8.50 terug. Daarna ben ik gestopt, met een prijs van totaal
$105,90. Van $20.02 toch nog $105.90, dus het was nog aardig winst voor me.
Trouwens wat ik nu wel merk, hoe meer je naar het westen van Canada gaat, hoe meer Nederlandse roots je tegen komt. In Calgary hoorde je af en toe wat oudere mensen al half nederlands/half engels
praten. En hier in Edmonton, de bewaker van het casino aan wie ik mijn ID liet zien, kwam zelf ook uit Nederland. Al woonde die al vanaf z'n 3de met z'n ouders in Canada. Ook net toen ik naar het
Bus depot liep, met me koffer, sprak een oudere vrouw me aan, of ik ''Out of town'' was. Na uitgelegt te hebben dat ik uit Nederland kwam, begon ze in het verengelst Nederlands tegen me te praten,
dat ze zelf al 44 jaar in Canada woonde, maar oorspronkelijk ook Nederlands was. Dat is zeker wel leuk, een beetje Nederlands kunnen praten, want verder ben ik nog helemaal geen Nederlanders tegen
gekomen. Over het algemeen kom je overal Duitsers tegen en Australiërs.
Verder nog naar het parlementsgebouw van de provincie Alberta geweest, wat mooi oud gebouw is in Engelse stijl. Vanuit daar heb je ook een mooi uitzicht over de wijk ''Strathcona'' aan de andere
kant van de rivier, waar ook me hostel lag. Daarna de brug overgelopen naar Strathcona en vanuit daar heb je een heel mooi uitzicht over downtown Edmonton, dat op een heuvel is gebouwt. Dat ziet er
best mooi uit!
Ik ga vandaag verder naar Jasper, een nationaal park in de Rocky Mountains. Dit schijnt 1 van het mooiste park van Canada te zijn. Me hostel, HI-Jasper, ligt ongeveer 7 kilometer van het stadje
Jasper, maar het ligt wel midden in het ''National Park''. Mensen beschrijven dat hostel, dat het heel ''schoolkampachtig'' aandoet, aangezien er maar 2 slaapzalen zijn waar 40 bedden staan, dus ik
ben benieuwt! Het schijnt wel op een hele mooie locatie te liggen, we zullen zien. Voorals nog zit ik daar 2 nachten. Tussen Jasper en Banff ligt de, een van de mooiste wegen van de wereld wordt
beschreven, Icefields Parkway. Aan deze route zitten ook overal HI Hostels waar je kunt overnachten. Je hoeft dus niet meteen van Jasper naar Banff te reizen, maar kunt overal stoppen.
Zo ben je in Calgary, en zo ben je weer weg. De tijd gaat echt super snel nu ik aan het reizen ben. Pas 2 weken op reis, maar al wel meer als 4000 km gereisd. De laatste 3 dagen was ik in Calgary,
Alberta. Calgary is in tegenstelling tot alle andere stadjes/dorpen waar ik ben gestopt, super groot. Het is een echte stad met zo'n 1,5 miljoen inwoners. Het downtown gebied doet zelfs groter aan
als het downtown gebied van Toronto. De stad heeft heel veel hoog bouw, in tegenstelling tot Toronto waar maar enkele wolkenkrabbers te vinden zijn.
Na aankomst op het Greyhound bus depot in Calgary, eerst weer richting mijn hostel gegaan. Het HI Calgary City Centre. De vertraging waar ik in me vorige verslag overscheef viel toch mee (maar 2
uur later), dus ik was aardig vroeg al in me hostel. Gelukkig kon ik wel meteen inchecken. Een groot hostel, veel kamers en bedden. Ook een heel actief hostel, met veel activiteiten en er zaten ook
vooral jongeren die ook aan het reizen waren.
Daarna meteen maar richting het centrum van de stad gegaan, en ben eigenlijk als eerste naar de ''Calgary Tower'' gegaan. Een toren midden in het centrum, een soort CN-Tower. Alleen is deze toren
wel iets kleiner en vooral korter als de CN-Tower. Volgens mij was deze toren 150 meter hoog, dus het heeft wel iets weg van de Euromast. Boven op de ''Calgary Tower'' heb je wel een mooi uitzicht
op de stad, met op de achtergrond de ''Rocky Mountains''!! Dat was wel mooi om te zien. Daarna ben ik gaan rondlopen in de stad. Door het centrum loopt ''Stephen Avenue'', dat is een lange
winkelstraat. Het is ook loopgangersgebied. Die straat doet heel gezellig aan, met veel terrasjes en winkels. Als je die straat helemaal uitloopt naar het oosten, kom je bij een park met een
schaatsbaan in het midden. Dat is het ''Olympic Plaza'', daar worden alle olumpische winnaars van Canada geëerd. Wat heel grappig is, is dat de straat is betegelt met stenen, en in iedere steen
staat een naam van iemand die een medaille heeft gewonnen voor Canada.
Calgary doet heel Amerikaans aan. Het is net een Amerikaanse stad. De straatnamen zijn origineel genummerd van ''1st Street'' tot ''106th Street'' en van ''1st Avenue'' tot ''84th Avenue'' (Niet
dat de straatnamen in Ontario altijd zo origineel zijn. Ieder dorp/stadje/stad heeft op zijn minst een King- en Queen street, een Bloor street en een MacKenzie Drive). Maar niet alleen de
straatnamen maakt de stad Amerikaans, het is ook heel druk in de stad zelf. Veel getoeter, veel sirene's en een negatieve ''Timbucks ratio''. Voor degene die niet weten wat de ''Timbucks ratio''
is, dat is de verhouding van Tim Hortons op Starbucks. Dus met een ratio van 3:1, is er op 3 Tim Hortons één Starbucks. De Timbucks ratio van Calgary is zeker 1:3 (zeer negatief dus!! Op 1 Tim
Hortons 3 starbucks!!). In Toronto is het 8:1. Al deze factoren samen, maakt Calgary Amerikaans. Al is het nogsteeds een veilige stad!
Een groot pluspunt van, ook, deze stad is dat openbaar vervoer in het stadcentrum helemaal gratis is! Dat is zeker handig in een grotere stad, je komt overal met het openbaar vervoer en helemaal
gratis! Dat zou in Toronto ook eens moeten worden ingevoerd.
Toen ik de tweede dag wakker werdt, en uit het raam kijk, zag ik dat er een heel pak sneeuw was gevallen. Zon 25 à 30 cm. Het was ook behoorlijk koud, rond het vriespunt. Ik ben op de buslijn 10
gestapt, een 3 uur duurende route die helemaal kriskras door de stad en buitenwijken loopt. Een hele mooie route was het, vooral de buitenwijken waren heel mooi om te zien. Hele mooie grote huizen
vooral op een prachtige plek, in een soort vallei. Ik ben ook naar het Olympisch Park geweest van Calgary, dat ongeveer 25 minuten met de bus buiten de stad ligt. Dat was echt prachtig om te zien.
Vooral die skispring schanzen op de berg waren echt super mooi om te zien (zie foto's)! Ook de bobslee-baan was heel spectaculair om te zien! Een baan die is aangelegt voor $18.5 miljoen! De sneeuw
lag er nog steeds van de vorige dag, dus alles was helemaal wit. Heel apart om te zien, het leek echt een soort van wintersport gebied, met ski liftjes en alles er op en er aan.
Verder veel rondgehangen in het hostel, er zaten best gezellige deense mensen. Dus ik kom mooi me zweeds een beetje ophalen (deens/zweeds/noors lijkt allemaal op elkaar namelijk) en dat lukte nog
aardig moet ik je wel vertellen. Zo zie je maar, altijd handig om van alle markten een beetje thuis te zijn.
Zoals ik al zei aan het begin van me verslag, ben ik vanmiddag weer vertrokken uit Calgary. Om 15.00u (23.00u NL) ben ik op de bus gestapt richting Edmonton, de hoofstad van de provincie Alberta.
Deze keer was het maar een korte rit, ongeveer 4 en half uur. Voordat ik het wist waren we al weer aangekomen in Edmonton. Op het eerste gezicht ziet Edmonton er mooi uit. Het is gebouwt op een
berg, waardoor er ook veel hoogteverschillen zijn in de stad. Bij het greyhound bus depot opzoek gegaan naar een bushalte van het openbaar vervoer. Eenmaal gevonden, na ongeveer één uur zoeken,
blijk dat de routes richting mijn hostel niet op zaterdagavond reden, daar was ik weer mooi klaar mee. Aangezien ik echt geen zin had om te gaan lopen met me tas, over al die stijle weggetjes (niet
omdat ik te lui ben hoor, neeeeeeee..... me tas kan al die hellingen niet aan ben ik bang), dus maar een taxi gepakt, die binnen 5 minuten me hostel had gevonden.
Het inchecken was wel grappig. Er stond een jonge meid achter de balie, en ik moest me paspoort geven, gewoon gebruikelijk. Vraagt ze: 'So, you're from Den Bosch?!''. Maar in me paspoort staat dus
's-Hertogenbosch, dusja ik dacht van.... hoe weet jij nou weer dat dat Den Bosch is. Wat blijkt, ze had vorig jaar één jaar in Tilburg gestudeerd aan de universiteit. Dat was best wel grappig:) Ze
verstaat best goed nederlands, alleen spreken ligt wat lastiger. Ze is nu wel helemaal vernederlandst en verbrabantst, want ze viert nu Koninginnedag, Sinterklaas, en ja zelfs Carnaval. Echt wel
grappig dus.
