Dag 2

Gister was de dag, dat de wereld letterlijk even onder mijn voeten weg zakten. Nouja niet echt wegzakken, eerder hevig begon te trillen. Jaja, Ontario is gister getroffen door een zware aardbeving!! (5,0 op de schaal van Richter). Hoewel het epicentrum van de shock ongeveer tussen Montréal en Ottawa in lag, was de shock zelfs hier in Toronto te voelen.

Best wel leuk om een keer mee te maken. Zo spectaculair was het geen eens, de grond trilde een beetje en de kasten bewogen een beetje. Ik dacht eerst dat er gewoon een metro voorbij kwam, terwijl er ook een grote vrachtwagen door de straat reed, maar toen mijn huisbaas die avond vertelde dat er een aardbeving was geweest, wist ik dus meteen waarom de grond toen trilde.

Dat terzijde, vandaag wederom naar het Holland House geweest. Ik was helemaal in het oranje, met opblaas hamer, kroon en nog vele andere oranje dingen. Ik kwam daar aan en meteen wou iedereen met mij op de foto. Alsof ze nog nooit eerder een fanatieke oranje supporter hadden gezien. Ik had de Nederlandse vlag ook nog op mijn gezicht gesminkt. Iedereen staarde me echt met open ogen aan van: Woow hij is een soort godfather onder de Oranje supporters of zo. Zoals gewoonlijk was de sfeer echt gezellig. En omdat het een middagwedstrijd was, werd er ook bier geserveerd.

Dus ik bij ieder gescoord goal een pilsje gepakt. Hier kreeg ik al snel spijt van toen ik de rekening kreeg. $6,- per pilsje!! En dat is nog exclusief de tax. Voor 3 biertjes moest ik dus een ruime $20 afrekenen. Dan hebben we het ongeveer voor €17,- Daar heb je in Nederland toch al snel 2 kratten voor.Anyway het was gezellig, laten we het daar maar op houden!

Terug thuis nog even geXboxt en naar de winkel geweest om boodschappen te doen. Ik dacht, het is misschien wel leuk als ik een keer ga koken. Vandaag was de dag dat ik voor het eerst in Canada zelf een echte maaltijd heb gekookt. Spaghetti met tomaat/gehakt saus. Nog aardig goed gelukt, dus dan is al die moeite ook niet voor niks.

Want daar ben ik inmiddels wel achter gekomen, op je zelf wonen is toch wel iets vermoeiender. Je moet zelf voor eten zorgen, zelf wassen, zelf schoonmaken etc.etc. Die dingen zijn thuis zo normaal, omdat ze altijd voor je worden gedaan. Maar als je dat dan opeens allemaal zelf moet gaan doen, is dat wel even wennen! Het lukt aardig. Bijna iets om trots op te zijn toch? Nét 18 en hij wast nu al zijn eigen kleren! Nee dat is natuurlijk gekkigheid, al denk ik wel dat niet veel mensen van mijn leeftijd dit zouden doen wat ik doe.

Je hoort het ook van iedereen hier; Woow, pas 18en dan al in je eentje naar Canada. Jij was zeker goed dronken toen je dat hebt besloten?! Nee dus, en ik heb er nog geen dag spijt van!

Morgen ga ik weer verder met mijn zoektocht naar werk. Ik kreeg net een tip van mijn huisgenoot dat ze bij banken in downtown ook veel mensen aannemen als ''Cashier''. Gewoon simpel werk, mensen een beetje te woord staan en af en toe wat papiertjes aannemen.

Ik zou zo nog 312 A'4tje vol kunnen schrijven, maar ik hoor dat we een film gaan kijken; What happens in Vegas en die is echt dope, dus ik ben weg! Groetjes

Dag 7&Week 3, Dag 1

Ik heb me deze dagen gericht op het vinden van werk. Het regende dinsdag heel de dag door, dus ik dacht, laat ik naar het Eaton Centre gaan. Ik met mijn rugzak vol ''resumes'' naar het Eaton Centre. Een resume is de Canadese benaming voor een CV.

Heel het winkelcentrum doorgelopen op zoek naar winkels en restaurants met een advertentie voor het raam: ''Now hiring, apply inside with your resume''. Oftewel, geef binnen je CV af en je wordt dan gebeld als ze je aan willen nemen. Ik heb nog geen reactie's gehad, helaas, maar het is ook nog niet zo lang geleden. Je moet ze ook ee beetje de tijd gunnen.

Toen ik thuis kwam, zei mijn roommate, Lity, dat ze in een groot callcenter heel veel mensen aannemen. Als je er voor 15.30u heen gaat, kan je meteen soliciteren. Dus ik snel mijn work-permit en paspoort gepakt en naar de metro gerend. Het was namelijk al 15.00u en ik moest ook nog wel even met de metro. Ik was nèt op tijd, maar ze waren al gestopt met de sollicitatie's voor vandaag, dus ik moest mijn CV afgeven en de volgende dag om 11.00u terug komen.

Vandaag om 11.00u precies ben ik terug gekomen. Ik moest in een kamertje gaan zitten, daar kreeg ik eerst een ''test''. Alsof ik heel mijn 5 Havo examen wiskunde en Engels opnieuw moest doen. Ik kreeg een pakketje bladeren met engelse teksten en vragen erbij, wiskunde opgaven en als laatst ook nog een kennistest over MS Office. Pff dat was wel even slikken. De test over MS Office was een makkie, iedereen die een beetje met een computer kan omgaan moet deze test zonder fouten kunnen maken.

De Engelse en wiskunde test daar in tegen waren toch nog best wel lastig. Vooral de wiskunde test, ik ben zo slecht in rekenen en ik ben gewend om een rekenmachine te gebruiken. Maar dat was hier niet toegestaan. Ik probeerdeaf en toe zononchalant mogelijk enkele sommen uit te rekenen met mijn mobiel, maar al snel werd verzocht mijn mobiel uit te zetten. Ik was dus echt aangewezen op mijn eigen rekencapiciteiten.

Ik heb er goed de tijd voor genomen en uit eindelijk ging het naar mijn mening toch nog aardig goed. Eenmaal klaar moest ik even wachten en al snel werd mijn naam geroepen, ( Dit is trouwens wel even grappig. Iedereen heeft nogal moeite met het uitspreken van mijn naam. De meeste mensen maken en Role land van. Dit is natuurlijk verre van goed. Zelfs mijn roommates hebben nogsteeds moeite met de ''oe'' klank en ook de ''a'' klank. Maar eerlijk is eerlijk, de uitspraak van hun wordt met de dag beter. Oké waar was ik gebleven??), en moest ik meelopen met een recruiter.

Hij deed met mij het echte ''job-interview''. Het was nog best pittig. Het waren nog best lastige vragen, over hoe je bijvoorbeeld boze klanten te woord moet staan, als je hebt gebeld tijdens etenstijd. Of dat je de baby wakker hebt gebeld. Dat soort dingen. Maar ik heb geprobeerd zo duidelijk mogelijk met reactie dan uit te leggen en ik hoop dat ik het er goed vanaf heb gebracht. Na het interview nog informaal nagepraat met hem, de redenwaarom ik naar Canada ben gekomen en over Nederland. Al goed, ik zou binnen een week worden gebeld of ik door de selectie ben of niet, dus het is even afwachten.

Na anderhalf uur was ik dan eindelijk klaar en ben ik met de metro en daarna met de streetcar naar SWAP gegaan. Ze hadden eindelijk mijn oranje pakket uit Nederland ontvangen. Dus ik snel met het pakket naar huis gegaan en thuis begonnen met uitpakken. Er zat echt van alles in, echt heel leuk!! Aan het thuisfront: DANKJEWEL!!. Ik heb nu heel mijn kamer versierd met oranje slingers, een poster van het Nederlands elftal en nog allerlei andere oranje dingen. Nu voelt het toch alsof ik een beetje Nederland hier in Canada heb.

Morgen weer naar School&Bakery ( Holland House), om daar de wedstrijd Nederland - Kameroen te kijken. Gelukkig speelt Nederland morgen op een fatsoenlijke tijd, ik hoef nou in ieder geval niet meer bang te zijn dat ik me verslaap net als de vorige keer. Het zal morgen ook wel iets rustiger worden, omdat het een doordeweekse dag is en veel mensen natuurlijk ook gewoon moeten werken. Maar het wordt vast weer een gezellige wedstrijd!

Ik blijf verderzoeken naar een baantje en als ik er eentje heb gevonden, zijn jullie ( mijn trouwe volgers) natuurlijk de eerste die het te lezen krijgen. Jongens, ik ben er weer vandoor. Weer even gezellig upstairs, opzoek naar levendigheid. Talk to you guys later!

P.S.Nee ik heb nooit de aspiratie gehad om schrijver te worden.

Dag 5&6

Wat een chaos hier in Toronto momenteel. Eind van deze week begint de G20 hier en daardoor zijn midden in het centrum alle straten afgezet. Voor de veiligheid zeggen ze dan, maar de chaos die het veroorzaakt maakt het er niet veel veiliger op. Kranten staan er hier ook vol mee, de meeste inwoners van Toronto zijn het er ook niet mee eens dat de G20 in hun stad wordt gehouden. Ten eerste kost het bakken met geld en ten tweede wordt de G20 geleid door de Canadese Premier, die in Toronto verre weg van populair is. De premier van Canada wordt hier in Toronto gezien als de George Bush van Canada.

En wat nog meer chaos opleverde dit weekend, waren de Much Music Video Awards, echt midden in het centrum van de stad (Queen st, John st.). Zoals de naam al zegt, werden hier prijzen uitgereikt voor de beste videoclips. Enkele bekende mensen die er waren: Justin Bieber, Miley Cyrus, Katy Perry en Ke$ha. Ik ben er zelf ook nog even heen geweest, maar ik had het al snel gezien. Vijfenvijftigduizend schreeuwend Bieberfans is leuk voor, nou ongeveer 5 seconden, en dan heb je er al snel genoeg van. Maar het is wel leuk om mee te maken.

Vandaag weer naar het kantoor van SWAP gegaan en ze hadden nog steeds geen pakje uit Holland ontvangen, hopelijk heb ik het wel voor donderdag. Verder daar nog even een paar keer mijn ‘'resume'' uitgeprint, en toen ben ik naar Dufferin Mall gelopen. Groot winkel centrum dichtbij waar ik woon. Ik heb daar op verschillende plekken mijn CV uitgedeeld, dus hopen dat ik binnenkort een telefoontje krijg met de uitnodiging voor een sollicitatie gesprek. Heb mijn CV ook nog gegeven bij Tim Hortons, dat is een soort Starbucks. Alleen is Tim Hortons vele malen groter in Canada. Serieus op iedere hoek van de straat vind je er een. Een huisgenoot werkt daar ook, en volgens haar nemen ze heel veel mensen aan.

Inmiddels worden mijn verhaaltjes steeds korter, ik probeer het zelf geleidelijk af te bouwen naar 1 wekelijks verhaaltje. Dat wordt wel even slikken voor de fanatieke lezers, maar ik zal het geleidelijk doen! Don't worry!

Dag 3&4

Het eerste verslag vanuit mijn nieuwe stekkie. Ik ben gisteren rond 18.00u aangekomen. De verhuizing was nog een heel gedoe. Met mijn loodzware tas eerst met de tram naar Spadina subway station gegaan. Daar overgestapt op de metro richting Dufferin. Ik krijg echt veel reacties op mijn holland petje. Ik stap de metro in, begint een jongen tegen mij te praten in het Nederlands: ‘'Spreek jij Nederlands?''. Ja dat was dus het geval en ik raak met hem in gesprek.

Hij was zelf geen Nederlander, maar hij had 5 jaar in Nederland gewoond en toen weer terug verhuisd naar Canada om hier een studie te volgen. Maar hij sprak wel Nederlands, met een wel bekend Engels accent. Hij vond het super leuk om een echte Nederlander te ontmoeten, in Toronto, en heb zijn nummer gekregen. Heb hem ook mijn nummer gegeven. Als ik zin had om uit te gaan, of me verveelde, zin had om een biertje te drinken, gewoon bellen zei hij. Dus dat is wel heel leuk, dat je die dan gewoon ontmoet in de metro.

Eenmaal uitgestapt bij het metro station waar ik moest zijn, mijn tas 3 trappen omhoog getild. Van roltrappen hebben ze hier nog nooit gehoord. Het is trouwens echt een wonder dat mijn tas nog steeds leeft, echt een functionele en sterke tas. Doorgelopen naar het huis waar ik mijn kamer heb ( 625 Brock Avenue, www.google.nl/streetview voor de liefhebbers), ben ik begonnen met het uitpakken van mijn tas. Ik kon er 2 kasten mee vullen, haha. Daarom even neer geploft op mijn bed. Ik was kapot! Tram in, tram uit, metro in, metro uit, trap op, nog een trap op, ja ik ben er nog niet hoor, nog een trap op en dat bij een temperatuur van 30 graden! Dus ik dacht, even lekker liggen op mijn bed, ik moet ook aan mijn rikketik denken.

Na een kwartiertje, mijn andere ‘'roommates'' ontmoet. Het is echt een gezellig huis. Iedereen gaat echt leuk met elkaar om. Ik werd meteen uitgenodigd om mee te gaan naar het winkelcentrum, om boodschappen te doen. En 's avonds met iedereen een film gekeken. En ik had me nog voor genomen om op tijd naar bed te gaan, aangezien mijn wekker om 05.45u zou gaan. Daar is natuurlijk weer niks van terecht gekomen. Ik lag uiteindelijk rond 02.00u te slapen, dat is waarschijnlijk ook de reden waarom ik me had verslapen. Ik schrok rond 06.40u wakker. Ik heb me nog nooit zo snel aangekleed, als een speer naar buiten gerend. Lag zowat op de motorkap van een taxi, maar dat kwam goed uit, want ik had toch een taxi nodig, zou ik nog op tijd willen zijn voor de voetbalwedstrijd.

Die taxichauffeur moet ook wel niet hebben gedacht, weer zo'n achterlijke Nederlander. Ik moest ook eerst met mijn Visa kaart zwaaien, voordat hij ervan overtuigd was dat ik wel kon betalen. Hij heeft me wel binnen 10 minuten naar het Holland House gebracht ($14 lichter!!), complimenten daarvoor. Het was een klein beetje drukker als de vorige keer. Er stond ongeveer een rij van zo'n 400 oranje supporters. En alhoewel ik er was om 06.55u, stond ik natuurlijk wel helemaal achteraan!

Ik kwam er natuurlijk niet meer in, maar gelukkig hadden ze buiten de straat afgezet, en ook daar stond een groot TV scherm, dus we hebben de wedstrijd toch nog kunnen volgen. Ik had alleen een zitplek, maar daar doen we niet moeilijk over. Buiten stond ook Bouke, die had zich ook verslapen en kwam er ook niet meer in. Het was buiten net zo gezellig, dus het maakte mij verder helemaal niks uit.

Wederom een gezellige sfeer. Na de wedstrijd ben ik met Bouke, nog een stukje wezen lopen. Hij heeft me veel verteld over de stad, de verschillende wijken van Toronto en zijn nog ergens koffie wezen drinken. Er schijnt morgen een of ander festival te zijn (zondag), dus daar ga ik met hem heen.

Toen ik weer thuis kwam, ben ik met 2 andere roommates gaan ontbijten, ergens in Liberty Village. Dat was ook best leuk. Er is vanavond ook een groot muziek festival op Dundas Square (times square van Toronto) en daar gaan we ook met z'n alle heen. Ik heb het hier dus echt wel naar mijn zin. Ik vind het fijn dat er nu mensen om me heen zijn, dat is toch een stuk gezellig dat zo'n kamer op die vorige kamer die ik had. Ik vermaak me hier wel.

Ik heb vandaag verder ook nog gereageerd op vacatures, kijken wat daar uit voor komt. Hopen dat ik ergens een positieve reactie krijg.

Ik ga mijn fruitsalade ( Ik ben echt extreem gezond bezig trouwens, ik heb nog geen 1 keer een hamburger of iets van fastfood gegeten) eten, en ik spreek jullie weer.

Week 2, Dag 1&2

Dag 8&9, 16&17 juni

Wat een apart weertje hier in Toronto. Het ene moment is het zonnig, een blauwe lucht en het andere moment komt het met bakken uit de hemel vallen. Woensdag was het qua weer wel de slechtste dag die ik hier heb gehad. Veel regen, heel veel regen af gewisseld met zon. Het was heel erg benauwd toen. Omdat het weer niet zo mee zat, ben ik naar Eaton Centre geweest, dat mega grote winkelcentrum. Ik was er vorige week al een keer door heen gelopen, maar dat was even snel. Nu heb ik de tijd genomen om heel het winkelcentrum te bekijken. Er zit van alles; supermarkten, kledingwinkels, computerzaken, noem maar op. In de kelder is een heel groot ‘'food-court''. Nadat ik daar wat uurtjes heb rond gelopen, ben ik door gelopen naar ‘'PATH''.

Dat is een gangenstelsel van zo'n 27km onder Toronto, die alle grote kantoren, winkelcentrums en grote metrostations met elkaar verbindt. Overal winkeltjes onder de grond, heel apart. Daarna weer terug gegaan naar mijn kamer. In de gedeelte TV-kamer met Chris, een belg die het zelfde programma doet als mij (Working Holiday), en een Canadese Chinees voetbal gekeken. Leuke wedstrijd, Zuid-Afrika tegen Uruguay.

Later die avond zijn we nog met z'n drieën Toronto in geweest om wat te eten. Geen hoogstaand gastronomisch restaurant, maar gewoon de Burger King. Nog even gezellig wat gedronken in de gedeelte kamer, waarna ik heerlijk ben gaan slapen. Het bed hier is wel enigszins hard, maar dat went wel na een week.

Vandaag ben ik begonnen naar het zoeken naar een baantje. Ik heb op verschillende vacatures gesolliciteerd. Onder andere als Bell-Boy bij het Hyatt Hotel op Bloor st. Ook nog op verschillende andere vacatures als keukenhulp en verkoper bij take-out café/restaurantjes. Hopen dat ik snel een baantje heb gevonden. Net mijn koffer weer helemaal ingepakt, want morgen ga ik verhuizen naar mijn nieuwe kamer. Zelf voor het eerst mijn was gedaan vandaag haha, volgens mij is het wel aardig gelukt. Alleen mijn vesten en broek hangen nog te drogen, die kunnen morgen nog wel in mijn koffer.

Ik wil bij deze ook nog even mijn oude werkgever bedanken, voor een flink bedrag dat ik vandaag bij geschreven kreeg op mijn bankrekening, vakantiedagen en winstdeling. Dat komt goed van pas! Niet een heel lang verslag, niet wat jullie gewent zijn, maar heb dezer dagen verder niet veel meer meegemaakt. Ik ga me nu richten op het vinden van een baan, daar gaat ook veel tijd inzitten. Maar er is naar mijn mening genoeg werkgelegenheid in deze grote stad, dus ik denk dat het niet heel lang zal duren voordat ik iets heb gevonden.

Ik heb veel zin in morgen, eindelijk mijn nieuwe kamer, daar kijk ik echt naar uit. En het weekend wordt ook zeker weer leuk.

Lindsey, gefeliciteerd met het behalen van je diploma!! Goed gedaan hoor, die stress was nergens voor nodig toch, kom op zelfs mensen die ervan overtuigd zijn dat er geen vissen in een meer zwemmen kunnen het halen, dus jij zeker en dat heb je ook bewezen!

Mariëtte, ook jij gefeliciteerd, dan wel niet met je diploma, maar met je 18^de verjaardag! Ja ja, ik mag dan wel in Canada zitten, ik vergeet het niet hoor. Ik ben er alleen niet bij dit jaar, maar ook zonder mij wordt het vast heel gezellig!

Groetjes aan iedereen!

Dag 7

Het duurde ongeveer 45 seconde om van de begane grond naar 346 meter hoogte af te reizen. Ik heb het natuurlijk over de CN Tower. Die geweldig hoge toren midden in Toronto. Ik moet jullie eerlijk vertellen, ik ben nog nooit zo bang geweest!! Een lift met een glazen vloer, die omhoog schiet naar 346 meter. Wie verzint zoiets? Maar het is het wel waar. Het uitzicht is geweldig! Nadat ik een beetje gewend was aan de hoogte (Ja ik heb hoogtevrees), ben ik nog een stapje verder gegaan. De Skypot, gelegen op 447 meter. Dit keer in een normale lift, die ons binnen 30 seconde naar de skypot bracht. Daar heb je een 360 graden uitzicht over de stad. Geweldig mooi, maar vreselijk eng.

Ik stond rustig even bij te komen, hoor ik iemand vragen; ‘'You are Dutch?''. Ik had namelijk mijn oranje petje op met heel groot NETHERLANDS. Ze bleek zelf ook Nederlands te zijn. Nog gekker zelfs, ze was gisteren ook in het Holland House geweest. Dat was wel heel apart. Ze kwam zelf uit Schiedam, maar was op bezoek bij een vriendin die hier stage liep. We zijn samen weer terug gegaan naar het lager gelegen plateau, waar ook de glazen vloer zich bevond. Er zitten daar een soort van ramen in de vloer, waar je over heen kunt lopen. Heel apart, maar niks voor mij haha. Daarna terug naar beneden gegaan, nog even met haar gepraat en toen zaterdag afgesproken bij het Holland House.

Jongens jongens toch. Wat vliegt de tijd. Ik ben alweer één week in Canada. Missen jullie me al een beetje? Daarover hoeft niet gelogen te worden hoor, ik mis jullie ook wel. Maar zoals jullie wel kunnen lezen heb ik het echt wel naar me zin.

Ik kan jullie ook melden dat ik een kamer heb gevonden in Toronto voor 3 maanden. Dus daar verhuis ik vrijdag heen, dan kan ik eindelijk mijn koffer helemaal uitpakken. Dat had ik nog niet gedaan, omdat ik niet wist hoe vaak ik nog moest verkassen. Mijn eigen plekje, dat geeft ook wel een hoop rust. Het is een ruime kamer, met bed, bureau en een kledingkast. In een gezellig huis, met 6 andere ‘'roommates''. Gezellige mensen voor zover ik ze heb gesproken. Een leuke Canadese huisbaas die er ook woont. De kamer is betaalbaar, en ligt dicht bij de metro. Dus ik ben tevreden.

Als ik er ingetrokken ben, laat ik jullie weten hoe het bevalt. Ik zal er dan ook wel wat foto's opzetten. En Pa/Ma+Jip jullie zijn natuurlijk welkom om te komen kijken in augustus!

Dit betekend wel dat ik nu een ander adres heb, dan op mijn kaartje staat. Dus willen jullie een kaart/brief per post sturen graag naar het onderstaande adres.

Nieuw adres:

Roeland Hoekstra

625 Brock Avenue

Toronto, ON M6H 3P1

Canada

Dan ben ik er weer weg van, nog even heel en weer naar de 7eleven store op College St. Tot snel!

Dag 6

Uuhm, ja hoe zal ik mijn verslag vandaag eens beginnen. Mijn zeer geliefde mentor en Nederlands docent Mevrouw de Poorter (5Havo) heeft me geleerd hoe je verhalen moet schrijven. Onder andere dat je niet iedere keer op dezelfde manier je alinea's moet beginnen. Dus we gaan het vandaag even helemaal anders doen.

AAAAAAAAAANVAAAALLUUUUUUHH!!!! (Creatief hé). Jullie moeten ook wel niet denken, waar slaat dat op? Dat was namelijk de kreet die centraal stond vandaag. En dan heb ik het natuurlijk over de voetbalwedstrijd! Ik ben vanochtend al vroeg (6.15AM!!) in de ‘'streetcar'' gestapt op weg naar het 2010 Holland House in Toronto. Met 1 overstap was ik er binnen een halfuurtje. Het openbaar vervoer is hier in Toronto goed geregeld, het is duur, maar je krijgt wel waar voor je geld. Om kwart voor zeven arriveer ik dus in mijn Nederlandse kledij bij het Holland House. Het was al aardig druk en iedereen gekleed in Oranje natuurlijk. Na een rondje gelopen te hebben, een mooi plekje uitgezocht en even koffie gehaald.

Om 7 uur zat het al helemaal vol. Ik raak in gesprek met Christine, een Canadees meisje met een Nederlandse vader. Ze kwamen samen met 2 vrienden van haar bij mij zitten. Over van alles en nog wat gehad. Ze sprak zelf geen Nederlands, maar gelukkig kan ik aardig Engels. Ze ging zelf morgen naar Nederland, haar vader had een appartement gehuurd in Amsterdam voor één maand, om daar het WK te volgen. Want nergens zo gezellig als in Nederland natuurlijk. Een vriend van haar, die ook bij ons zat, was zelf Nederlands. Uit Rotterdam nog wel, ik zeg daar komt de helft van mijn familie ook vandaan. Maar hij was toen die 5 was geëmigreerd naar Toronto. Hij spreekt nog wel Nederlands, maar heel erg verengelst. Heb zijn nummer gekregen, als ik hulp nodig had ik Toronto qua werk of woonruimte of een rondleiding door Toronto mocht ik hem altijd bellen. En natuurlijk zaterdag weer afgesproken in het Holland House voor Nederland - Japan.

De sfeer daar was echt geweldig, menig voetbalhit werd uit volle borst door iedereen gezongen. En natuurlijk het Wilhelmus. En dan heb ik het nog niet gehad hoe iedereen uit zijn dak ging toen 1 - 0 werd gescoord. Eigen goal, toen kon het al niet meer stuk. Daarna nog een mooie 2 - 0. Toen de wedstrijd voorbei was, nog even met iedereen nagepraat en toen ging iedereen naar huis.

Per ‘'streetcar'' heb ik mezelf verplaatst naar 626 King St. West. Hier zit het kantoor van SWAP, de organisatie die mij begeleid terwijl ik in Canada ben. Tijdens de oriëntatie vorige week donderdag had ik mijn SIN (BSN) aangevraagd, deze heb ik vandaag opgehaald. Met dit nummer mag ik legaal werken in Canada. Werkgevers hoeven nu en mogen niet meer naar je ‘'work-permit'' vragen. Volgens SWAP hoef je geen eens een kopie van je passport te geven aan je werkgever. Dit is in Nederland best wel ondenkbaar. Maar mijn SIN is gekoppeld aan mijn passport en ‘'work-permit'', dus hebben ze hier voldoende aan. Alle SIN nummers van participanten van het Working Holiday Program beginnen overigens met een *9. Hier aan kan de werkgever meteen zien dat je maar tijdelijk een werkvergunning hebt, dus zal je ook niet in aanmerking komen voor de betere banen.

Rustig terug gelopen naar mijn kamer. Zeg ik nou lopen?? Ik bedoel natuurlijk met de tram. Ik heb een weekkaart ($36), dus daar maak ik gretig gebruik van. Terug op mijn kamer ben ik internet weer gaan afspeuren naar kamers. Heb op enkele kamers gereageerd. Kreeg op 1 kamer meteen reactie dat ik hem na 5.00PM moest bellen. Dus ik heb hem opgebeld, en kon als ik wilde vandaag nog om 7.00PM komen kijken. Dus dat ik gedaan. Het is een kamer, gelegen buiten de stad (Bloor st. &Dufferin st.). Niet de mooiste buurt, maar het gaat ermee door. Het huis zag er een beetje vervallen uit, maar eenmaal binnen oogde het best wel gezellig. Een mooie kamer, moet ik eerlijk toegeven en voor een goeie €390 per maand zeer betaalbaar te noemen. Wat ook echt een positief punt is: WESTERSE JONGE MENSEN!! In dat huis wonen 7 mensen, met de Canadese,Duitse en Australische nationaliteit. Dat spreekt me toch net even iets meer aan, dan al die Chinezen die hier op de residence van de universiteit.

Ik zal morgen Bouke, die Rotterdamse Canadees, wel bellen. Aangezien hij alles van Toronto weet, kan hij me vast wel wat weer vertellen over de buurt, waar ik toch nog een paar vraagtekens bij heb. Maar verder ben ik wel te spreken over de kamer. Goedkoop, op drie stappen van de TTC (de Torontaanse?! Metro), en gratis WiFi wat echt een must is voor mij. Ik ga er maar een nachtje over slapen. Een Duitse roommate, dat kan nog zo gezellig worden, als Nederland van Duitsland wint in de finale. Ik zeg stuur dat Oranje-pakket maar op!!

Zo dat was me nog een aardig verslag. Dan ga ik mijn ‘'Japanese Noodles, ready in minutes'' even in de magnetron zetten en even GTST kijken.

Het was me weer een genoegen. Cheers

Dag 4&5

De afgelopen dagen heb ik weer veel van de stad gezien. Het is wel even wennen hoor. 5 dagen geleden was ik nog in Heusden, en nu loop ik dagelijks in Toronto. Maar mij hoor je niet klagen, ik vind het prachtig. Gisteren naar de Hockey Hall of Fame gegaan. Mooi gebouw, vooral binnenin zag het er prachtig uit. In de kelder was ook een heel groot winkelcentrum en vele restaurants. Er was ook een hele grote zaal waar de voetbalwedstrijden van het WK worden bekeken.

Ondanks het feit dat Canada zelf niet meedoet aan het WK, wordt het WK hier wel volop gevolgd. De meeste winkels zijn versierd met vlaggen van de landen die meedoen. Je ziet ook heel veel auto's rijden met een auto-vlag op het dak vast gemaakt. Je ziet hierdoor ook hoeveel verschillende nationaliteiten deze stad kent. Bijna iedereen heeft wel voorouders die uit Europa, Australië, Azië, etc komen.

Toen ik door het winkelcentrum van de Hockey Hall of Fame liep, zag ik een Hugo Boss zaak, die helemaal versierd was in het Oranje. Ik dacht hier moet ik even naar binnen, zo gedacht zo gedaan. Dus ik loop daar naar binnen, zie een verkoper net een paspop aankleden met een oranje T-shirt. Ik zeg tegen hem: ‘'Nice shirt mate''. Hij verteld me al snel dat dit het laatste oranje Holland shirt was dat hij had. Alles was al uitverkocht. Volgens hem zijn heel veel Canadezen voor het team van Nederland. Niet zo zeer omdat ze oranje nou eenmaal een mooie kleur vinden, maar omdat Nederland heel veel goede internationals heeft, die zelfs hier in Canada bekent zijn.

Ik vertelde hem dat ikzelf Nederlands was, zijn reactie was:''No Kidding?! Wow. That's great!. Hele geschiedenis les gekregen over de relatie tussen Nederland en Canada, haha. Over de tweede wereld oorlog, dat heel veel Nederlandse vrouwen met een Canadese soldaat zijn getrouwd in die tijd. Ik weet het, zei ik. Mijn oma heeft het er altijd over. Ze hadden er hele liederen over gemaakt in het Nederlands. Nog wel een kwartier doorgelult over van alles en nog wat. Compliment gekregen dat ik heel goed Engels sprak, dat is altijd leuk om te horen. Vroeg nog even hoeveel dat leuke Oranje-Holland petje kostte, maarliefst $55!! (in Nederland krijg je het gratis bij 2 pakken stroopwafels), heb hem vriendelijk bedankt en weer verder gegaan.

Ik wist wel meteen wat ik was vergeten. Mijn oranje-outfit!! Gelukkig wordt die morgen nagestuurd uit Nederland. Heb ik die nodig dan? Jaa, want ik ga morgen naar de Nederlandse gemeenschap hier in Toronto. Daar worden alle wedstrijden die Nederland speelt uitgezonden. Het Holland House 2010 in Toronto. Dresscode Oranje en je wordt geacht Nederlandse supportliedjes te kennen haha. Ik dacht dat ik niet meer bij kwam, dat is toch geweldig? Zit je 6000km weg van Nederland, kan je nog steeds op zijn Nederlands het WK volgen. Ben benieuwd hoe dat zal zijn. Hoop leuke mensen daar te ontmoeten. Het zijn natuurlijk ook veel Canadezen met Nederlandse of half Nederlandse ouders. Jong en oud is er en we hebben het dan niet over een kleine groep mensen. We hebben het over honderden mensen die morgen naar deze ‘'breakfast-party'' komen. Zelfs CBC(Canadian Broadcasting Corporation), 1 van de grootste TV-zender van Canada, komt de oranje gekte filmen.

Dus ik ben maar even Chinatown in gegaan. Ligt op ongeveer 5 minuten van mijn ‘'residence''. En zoals we van Chinezen gewend zijn, ze verkopen van alles. Dus ik heb een mooie Hollandpet, Nederlandse vlag, Oranje opblaasdingen en een Hollandtas gescoord. Dus de eerste wedstrijden kom ik wel door.

Ja, inderdaad ik heb het veel over voetbal. Ik vind het gewoon geweldig dat het WK hier in Canada zoveel en door iedereen gevolgd wordt, terwijl ze zelfs geen eens meedoen. Maar dus, ik ga vanavond vroeg slapen, want ik moet morgen vroeg mijn bed uit. The breakfast-party begint om 07.00u, en de aftrap is om 07.30u. Maar omdat het openbaar vervoer pas vanaf 07.00u rijdt, moet ik ook nog 45 minuten lopen naar het Holland House. En moet ook nog douche, aankleden, wakker worden, je kent het wel, dus zet mijn wekker rond 05.00u. Dan ben ik zeker op tijd.

Eerst internet nu nog even afspeuren, want ik ben nog steeds opzoek naar een leuke kamer in Toronto. Ik had echt een mooie betaalbare kamer gevonden in het centrum van Toronto, maar die had weer geen internet aansluiten. Dat was wel even een domper, maar ik blijf zoeken en misschien krijg ik morgen nog wel wat bruikbare tips.

Ik heb het hier in ieder geval prima naar me zin, het weer is wat matig, maar de vooruitzichten zijn goed. Dat is mooi, want dan ga ik binnenkort ook de CN Tower op. Lijkt me ook heel spectaculair. En jullie weten het, donaties zijn nog altijd welkom. Ja Ja ik ben al opzoek naar werk, maar extraatjes zijn nooit verkeerd haha! (Wil iemand ook even een kopie van het reisverslag aan Tante Riet geven?!).

Verschil van de week tussen Nederland en Canada:

In Nederland worden buschauffeurs bedreigt, afgeslagen, gestoken, etc.etc.

In Canada loopt iedereen die uitstapt langs de buschauffeur, en bedankt hem of haar.

Dit was ‘m weer voor vandaag. Ik wens jullie vanuit Canada veel kijk plezier morgen en daarna natuurlijk veel feestplezier. Groetjes